Abstract:
حضور بی مانند عباس (ع) در واقعه عاشورا او را به چهره ای ممتاز تبدیل کرده است. عباس (ع) پیش از آغاز نبرد- با پرسش از برادرش- مطمئن شد که در راه حق پیکار می کند و هنگامی که امام حسین (ع) یارانش را در رفتن و ماندن مخیر کرد، نخستین کسی که لب به سخن گشود و ماندن را برگزید، عباس (ع) بود. همه وجود عباس (ع) وفاداری بود و پدر بزرگوارش او را برای چنین روزی در نظر داشت. عباس (ع) در این امتحان الهی سربلند بود و نامش همواره وفاداری، مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنان حق را به خاطر می آورد. پس از کامیابی عباس (ع) و برادرانش در این آزمون بزرگ، نوبت به آزمونی بزرگ تر رسید و آن، امان نامه ای بود که شمربن ذی الجوشن برای آنها آورد و این بار نیز پاسخ قاطع عباس (ع) به نیرنگ دشمن، تلاش مذبوحانه او را ناکام گذاشت. عباس (ع) در کربلا باشکوه ترین جلوه ایثار و ازخودگذشتگی را به نمایش گذاشت و جان ارزشمند خود را فدای ایمان و هدفش کرد. سرسپردگی و فرمانبرداری بی چون وچرای عباس (ع) از امام زمان خویش نیز به آشکارترین شکل خود در کربلا جلوه گری می کند. این نوشتار به تبیین نقش حضرت ابوالفضل العباس (ع) در واقعه کربلا را در چهار محور پرداخته است.
لقد ساهم الحضور المنقطع النظیر للعباس (ع) یوم عاشوراء فی رفع منزلته وسمو مکانته بشکل کبیر. کان العباس مطمئنا مما هم علیه خصوصا بعدما سأل أخاه الحسین من مضیهم علی طریق الحق، فبعد بدء القتال راح الإمام یخیر أصحابه بین الذهاب أوالبقاء معه، وهنا برز العباس کأول شخص وقف إلی جانب أخیه ولم یحد عنه.
لقد سطر العباس (ع) بوجوده أسمی حالات التفانی والإخلاص مع أخیه الحسین، وهذا ما کان یرمی إلیه والده عندما ادخره لهذا الیوم. لقد تألق العباس فی تخطیه لهذا الإختبار الإلهی، ومنذ ذلک الحین إقترن إسمه مع التفانی والتضحیة والثبات فی مقارعة أعداء الحق والدین. هذا وتعرض العباس لموقف آخر وکان أصعب من سابقه، وذلک عندما جاءه شمر بن ذی الجوشن حاملا أمانه للعباس وإخوته، فما کان من هذا البطل الهمام إلا أن رد مکر الأعداء بجوابه القاطع وأرداهم خائبین خاسئین.
لقد جسد العباس بتفانیه وإیثاره وتضحیته بنفسه أبهی وأعظم صورة فی تحقیق هدفه النفیس علی أرض کربلاء وذلک کله فداء للدین الحق. مضافا إلی ذلک کان لافتا عند العباس حالة الإنصیاع والطاعة العمیاء بدون أی مساءلة لإمام زمانه الأمر الذی ساهم بتألقه فی کربلاء وتمیزه فیها.
وقد تم تسلیط الضوء فی هذه المقالة علی شخصیة أبی الفضل العباس فی واقعة کربلاء ضمن أربعة فصول.
The peerless presence of Abbas (a.s) in the incident of Aashurah has converged him into a meritorious figure. Abbas (a.s) became satisfied that he is entering the battle on the right path by asking his brother and when Imam Husain (a.s) gave the option to his companions to go or stay, the first one who spoke and opted to stay was Abbas (a.s).
The entire beingness of Abbas (a.s) was the loyalty while his great father had kept him in mind for such a day. Abbas (a.s) stood elated in this Divine check while his name was calling out the loyalty, perseverance and resistance against the enemies of the right. Subsequently to the success of Abbas (a.s) and his brothers in this great test, there came along another greater exam and it was the safe-conduct brought by Shimmar-bin-Ziljoshan for them while Abbass (a.s) incisive reply defeated all the enemys stratagem and futile their efforts, this time too.
Abbas (a.s) has shown the most magnificent manifestations of sacrifice and devotion in Karbala and ransomed his valued life for his faith and objective, while his peremptory devotion and loyalty for Imam of his times exhibited most evidently in Karbala too.
This writing describes the role of Hazrat Abalfazl-al-Abbas (a.s) in Karbala from four aspects.