Abstract:
رباب بنت امرء القیس، همسر امام حسین(ع) است که در کربلا حضور داشت و سپس همراه اسیران به کوفه و شام برده شد. پدرش، امرء القیس بن عدی کلبی، در زمان خلافت خلیفه دوم به مدینه رفت و مسلمان شد و در ملاقاتی با امیر مومنان(ع) رباب را به تزویج حسین بن علی(ع) درآورد. عبدالله و سکینه ثمره این ازدواج مبارکاند.پس از شهادت امام حسین(ع)، رباب در سوگ شهادت آن حضرت مرثیه خواند و یک سال در کنار مرقد ایشان اقامت گزید و سپس به مدینه بازگشت و بیدرنگ درگذشت. در این نوشتار زندگی این بانوی کربلایی به اختصار بررسی میشود.
کانت الرباب بنت امرؤ القیس زوجة الإمام الحسین علیه السالم التی کانت حاضرة فی ملحمة
کرب الء ومن ثم أخذت بها إلی الکوفة والشام مع سائر السبایا. کان أبوها أمرئ القیس بن عدی الکلبی
الذی 0ذهب إلی المدینة المنورة وأسلم فی زمن خلافة الخلیفة الثانیة وفی زیارة لأمیر المؤمنین علیه الس الم
أنکح الحس نی بن علی علیه الس الم الرباب، وقد أنعم الله علیهما بطفلین هما عبد الله والسکینة.
وبعد استشهاد الإمام الحسین علیه الس الم، رثت الرباب للإمام وبقیت عند مدفنه لمدة سنة
وبعد ذلک رجعت إلی المدینة وما إن وصلت إلیها إلا توفیت. ولقد قام الباحث فی هذه المقالة
بدراسة حیاة هذه المرأة الجلیلة ودورها فی ملحمة کرب الء والتطورات التی تلتها باختصار.
Rubab Bint Imru’ al-Qays was Imam Husayn’s spouse who was present in
Karbala and was taken to the Levant along with other captives of Karbala.
During the Caliphate of the second Caliph, her father, Imru’ al-Qays b. ‘Uday
al-Kalbi, went to Medina and embraced Islam and in a meeting with Imam
Ali (a), he married his daughter, Rubab, to Imam Husayn (a). ‘Adb Allah and
Sukayna are the fruits of this marriage.
After the martyrdom of Imam al-Husayn (s), Rubab stayed at his grave for one
year lamenting his martyrdom, then she returned to Medina. Once she arrived
in Medina, she passed away.
In this article, the life of this honorable lady and her role in the event of Karbala
and its aftermath are studied briefly
Machine summary:
آنچه در بیانات راویان حدیث و تاریخنگاران مشهور بدان تصریح شده، این است که کلبیهای که همسر حضرت حسین7 است، همان جناب رباب میباشد و در قمقام، جنات و کتابهای دیگر به این مطلب اشاره شده است.
در تذکره آمده است: رباب، دختر امرء القیس، همسر امام حسین7 در مجلس ابن زیاد سر مقدس حضرت را برداشت و در آغوش گرفت و آن را بوسید و چنین عرضه داشت: «ای وای حسین جان، من حسین را هیچ گاه فراموش نخواهم کرد.
در اَغانی و الکامل فی التاریخ آمده است که جناب رباب برای حضرت حسین7 مرثیهای خواند و چنین عرضه داشت:آن کسی که تمام وجودش نور بود که همگان از روشناییاش بهرهمند میشدند، پیکرش روی خاک کربلا بیجان افتاد و دفن نشد.
تنها در الکامل فی التاریخ آمده است که جناب رباب3 یک سال در کنار مرقد حضرت حسین7 اقامت گزید و سپس به مدینه بازگشت و به دلیل ناراحتی فراوان از دنیا رفت که البته مشهور، همان نقل قبلی است.
در کتاب کافی به نقل از ابن مصقله طحّان آمده است که امام صادق7 فرمود: به رباب پرندهای اهدا شد که نوای غمانگیزی داشت و میتوانست در ایجاد فضای حزن برای عزای امام حسین7 کمک کند.
جناب رباب در بیان بزرگاندر کتاب شریف کافی به نقل از علی بن محمد از سهل بن زیاد از محمد بن احمد از حسین بن علی از یونس بن مصقله طحّان آمده است که میگوید: از حضرت صادق7 شنیدم که فرمود: وقتی امام حسین7 به شهادت رسید همسر کلبیهاش عزاخانهای در کنار مزارش برپا کرد و شب و روز بر مصیبت ایشان میگریست و زنان اطرافش و خدمهاش را به گریه میانداخت.