Abstract:
هدف از تحقیق حاضر شناسایی سطوح مناسب تصمیم گیری در فرایند اجرای آزادسازی برنامه درسی در دوره ابتدایی است. تحقیق استفاده شده از نوع کیفی بوده و و روش سنتزپژوهی(تحلیل محتوا و مطالعه اسنادی) را در برمی گیرد. جامعه پژوهش شامل معلمان،کارشناسان، اساتید دانشگاه های استان آذربایجان غربی و هم چنین اسناد و متون علمی در حوزه تمرکززدایی در سال تحصیلی 98-97 است. در جامعه اول نمونه ها به صورت هدفمند انتخاب و مصاحبه ساختاریافته تا نقطه اشباع شدگی حجم نمونه ها به تعداد 19 نفر ادامه یافت. در جامعه دوم نیز حجم نمونه انتخاب شده شامل اسناد و متون علمی 15 الی 20 سال اخیر می باشد. یافته ها نشان می دهد که سطوح تصمیم گیری مناسب برای آزادسازی برنامه درسی دارای سطوح چهارگانه اجتماعی، آکادمیک، نهادی و آموزشی است که در آن سطح نهادی به عنوان رابط تصمیم گیری های سطح آکادمیک(نظری) و سطح آموزشی(عملی) عمل می کند و عملکرد آن از بعد نظری- عملی(شبه عملی) جایگاه ویژه ای دارد. در واقع سطح نهادی با تلفیقی از دو سطح تصمیم گیری، به عنوان تدوین کننده نهایی و و فراهم کننده فرصت های یادگیری در کلاس های درس عمل می کند.
Machine summary:
تحلیل اسنادی سطح تصمیم گیری نهادی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} 1 - Bademo & Tefera 2 - Murray & Clark 3 - Goddard, Goddard & Tschannen-Moran 4 - Baş & Senturk 5 - Subedi 6 - Aktan 7 - Van den Akker 8 - Biesta 9 - Mintrom & Walley 10 - Chapman, Wright & Pascoe 11 - Cheung & Yuen 12 - Casinader 13- Hamilton, Farruggia, Peterson & Carne 14 - Goyal 15 -Costley 16 - Ronfeldt, Farmer, McQueen & Grissom فضای بحث و گفتگو برای مشارکت تمامی ذینفعان در ساختار مدارس موقعیتی در جهت رفع نارضایتی و تضمین مشارکت آنها در ارتباط متقابل با ساختار مدیریتی مدارس ایجاد می کند(موکونا١، ٢٠١١: ١١٩)، در چهارچوب کلاس های درس ، معلمان با استفاده از تجربیات قبلی خود به معنای آنچه که یاد گرفته اند، گرد هم می آیند(درایدر- انز٢، ٢٠١٤: ٢٨)، همکاری درباره استراتژی های آموزشی و برنامه درسی شامل همکاری تیمی معلمان درباره رویکردها/ راهبردهای پداگوژیکی و برنامه درسی مانند: هماهنگ کردن برنامه درسی در کلاس های درس ،توسعه راهبردهای آموزشی و توسعه مواد و مطالب آموزشی هم راستا با آنهاست (رونفلدت و همکاران ، ٢٠١٥)، کیفیت کار معلم در سایه همدلی و همکاری با معلمان دیگر است (فولان ٣، ٢٠١٥)، تعامل یا کنش اجتماعی در درون گروه ، مسیرهای کسب اطلاعات و تصمیم گیری ها در مدارس را مشخص کرده و تغییرات پایدار در برنامه درسی را به دنبال دارد(پارمیگیانی ٤، ٢٠١٢)، تصمیم گیری در قالب گروه ، قدرت پیش بینی اجتماعی را ارتقا می دهد(گیلاردی و گوگلیلمتی ٥، ٢٠٠٧)، پایه و اساس ارتقا تخصص تصمیم گیری معلم توسعه مذاکره است (وینوگراد٦، ٢٠٠٢، به نقل از پارمیگیانی، ٢٠١٢).