Abstract:
بنا به نوشته منابع تاریخی اهل سنت، بنیامیه بهویژه یزید، بهدنبال شهادت امام حسین(ع) بودند. از اینرو یزید از حاکمان مکه و مدینه خواست امام(ع) را ترور کنند. در نهایت عبیدالله بن زیاد با مکر و بیوفایی کوفیان، نقشه یزید را عملی ساخت. در منابع اهل سنت، چگونگی شهادت امام حسین(ع) و اصحاب ایشان مورد توجه بوده، لذا گزارشی که از واقعه جانگداز کربلا و اسارات خاندان اهل بیت: در کوفه و شام در منابع تاریخی بیان شده، بیانگر مظلومیت و مصیبت امام حسین(ع) و شهدای کربلا است. نوشتار حاضر به بررسی عوامل و چگونگی شهادت امام(ع) و اسارت اهل بیت(ع) از منظر اهل سنت میپردازد.
Outstanding Sunni sources indicate that the Umayyad hegemony and, on top of it, Yazid were intent to martyr Imam al-Husayn. For practicalizing this sinister plot, Yazid ordered the governors of Medina and Mecca to assassinate him. However, it was `Ubayd Allah b. Ziyad who committed tgis crime, all owing to the public infidelity of a great majority of Kufans. Sunni sources paid attention to the details of Imam al-Husayn's martyrdom, hence its historical details in their sources, all indicative of its tragicalness. This paper attempts to survey the heart-rending details of his martyrdom and those that pertain to the captivity of his survivors.
Machine summary:
وصیت معاویه به یزید در مورد امام حسین( معاویه بعد از شهادت امام حسن(، تنها مانع برای یزید را امام حسین( میدانست که آن را نیز پیش بینی کرده و در پایان لحظات زندگی خود، به یزید گفت: «ای فرزندم، من راه را برای تو هموار کردم، مردان و شخصیتهای بزرگی را از بین بردم و افراد محترم و بزرگ جامعه را برای تو ذلیل و خاضع کردم و گردنهای عرب را در مقابل تو سر به زیر کردم تا زمینه به حکومت رسیدن تو را فراهم کنم اما با چهار نفر یعنی: حسین بن على، عبد الله بن عمر، عبد الله بن الزبیر و عبد الرحمن بن أبى بكر کاری نداشته باش و آنها را به حال خود رها کن" (ابن کثیر، 1407: 8/ 115).
یزید به فرماندار مدینه دستور داد، ابتدا از اهل مدینه بیعت بگیرد و بر خلاف وصیت پدرش خواستار بیعت گرفتن از آن چهار نفر متذکر شد: «فخذ الحسین بن علی و عبد الرحمن بن أبی بكر و عبد الله بن الزبیر و عبد الله بن عمر بن الخطاب أخذا عنیفا لیست فیه رخصة، فمن أبی علیك منهم فاضرب عنقه و ابعث إلیّ برأسه»؛ «از حسین بن على(، عبدالله بن عمر، عبدالرّحمان بن ابى بكر و عبدالله بن زبیر بیعت بگیر، اگر با رغبت با من بیعت كردند، خوب است وگرنه به اجبار بیعت بگیر و هر كسی بیعت نكند، گردن او بزن و سر او نزد من فرست»( ابن اعثم، 1411: 5/10).