کارکرد انسجامی صفات پایانی آیات قرآن کریم (بررسی موردی سوره‌ی مجادله) Journal Article

انسجام یکی از معیارهای اساسی متنیت متن به ویژه متن ادبی است، قرآن کریم به عنوان یک متن اثربخش و ماندگار کاملا از این معیار برخوردار است و تمامی سطوح انسجامی اعم از سطح معنایی، واژگانی، آوایی، دستوری و.. نمود برجسته‌ای در قرآن دارند و یکی از دلایل مهم عدم تحریف قرآن و ماندگاری متن آن به همان شکل نخستین نیز ناشی از وجود انسجام و تناسب در الفاظ متن قرآنی است. آمدن صفات مزدوج در پایان برخی آیات خود یکی از معیارهای انسجامی ویژه متن قرآن است که می‌تواند در سطوح مختلف انسجامی همچون معنایی، واژگانی و آوایی قابل بحث باشد چرا که این صفات خود در انسجام بخشی به آیه و در سطح کلی، در انسجام بخشی به متن قرآن تاثیر شگرفی داشته است، از این‌رو پژوهش حاضر برآن است تا کارکرد انسجامی صفات پایانی آیات را در سوره‌ی مجادله که به طور چشمگیری از این صفات برخوردار است، به روش توصیفی ـ تحلیلی مورد بررسی قرار داده و تاثیر این صفات مزدوج را در انسجام آیات نشان دهد. یافته‌‌های تحقیق نشان می‌دهد که چینش واژگان در آیات و به طور خاص چینش صفات پایانی آیات به طور حکیمانه و با هدف خاصی انجام گرفته است که ارتباط تنگاتنگی با انسجام معنایی و آوایی آن دارد که به هیچ روی قابل حذف یا جایگزینی یا تقدیم و تاخیر نیستند، چرا که در این صورت انسجام آیات چه به لحاظ محتوایی و چه ساختار لفظی آن از بین خواهد رفت.