Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه نظام اسلامی با نظامهای الحادی از منظر قرآن است. در این راستا و با روش توصیفی- تحلیلی منظور از کافرانی که قرآن نسبت به ارتباط دوستانه با آنان هشدار داده مشخص و نتایج نشان داد که قرآن تنها از برقراری هرگونه ارتباط دوستانه با کافرانی برحذر میدارد که مواضع خصمانه در برابر نظام اسلامی اتخاذ کرده و به اصطلاح تحت عنوان دشمن قرار میگیرند، نه هر کسی که دیدگاهی غیر از دیدگاه و باور مسلمانان دارد. همچنین میان مشرکان صدر اسلام که با باورها و اعتقادات مسلمانان دشمنی داشتند، با دولتهای ملحد غیردینی زمان ما که باورها و اعتقادات دینی را در روابط خود با دیگران لحاظ نمیکنند، تفاوت ماهوی وجود دارد. البته روشن است که هرگونه ارتباطی که منجر به سلطه بیگانگان (اعم از اهل کتاب و مشرک) بر جامعه اسلامی شود، ممنوع است.
The purpose of the present study is to review the relationship between Islamic government and Ilhadi (heretical) governments from the view of the Qur’an. In this regard, the descriptive analytical method was used to determine who are the Kafiran (unbelievers) the relationship to whom is warned in the Qur’an. The results showed that the Qur’an just warns against any friendly relationship to the unbelievers who have adopted hostile approaches against the Islamic government and are regarded in the category of so-called enemy so everyone who has a different view and belief from Muslims is not enemy. Moreover, there is a substantive difference between the Mushrikan (polytheists) of early Islam who had animosity against Muslims’ beliefs, and the secular heretical governments in our time who do not consider religious beliefs in their relations to others. Of course, it is evident that any relation that leads to the hegemony of aliens (either people of the book or Mushrikan) over Islamic society is forbidden.
Machine summary:
در این راستا و با روش توصیفی- تحلیلی منظور از کافرانی که قرآن نسبت به ارتباط دوستانه با آنان هشدار داده مشخص و نتایج نشان داد که قرآن تنها از برقراری هرگونه ارتباط دوستانه با کافرانی برحذر میدارد که مواضع خصمانه در برابر نظام اسلامی اتخاذ کرده و به اصطلاح تحت عنوان دشمن قرار میگیرند، نه هر کسی که دیدگاهی غیر از دیدگاه و باور مسلمانان دارد.
دعوت از اهل کتاب به گفتگو بر پایه توحید از آن رو است که این موضوع مورد قبول دو طرف، میتواند مبنایی برای شروع گفتگو باشد و همزیستی مسلمانان با اگرچه اقلیتهای مذهبی در جمهوری اسلامی ایران، تعهد مالی تحت عنوان جزیه ندارند، اما از آنجا که آنها نه تنها همانند شهروندان مسلمان، متعهد به پرداخت مالیات، عوارض و سایر تعهدات مالی هستند، بلکه سایر وظائفی را که شهروندان مسلمان بر عهده دارند، از قبیل انجام خدمت نظام وظیفه، دفاع از کشور در برابر تهدیدات خارجی و...
بنابراین، مشرکان صدر اسلام برای مبارزه با باورهای توحیدی میجنگیدند، حتی اگر این باورها به ظاهر با منافع آنان مشکلی هم نداشت، اما برخی دولتهای مشرک و ملحد زمان ما، بویژه دولتهای انقلابی، کاری به باورهای دیگران از جمله باورهای توحیدی اسلام ندارند، بلکه همه تلاش آنان دفاع از هویت و منافع خود در برابر سیاستهای سلطهطلبانه دولتهای مستکبر است.
4) برخلاف مشرکان صدر اسلام که به مبارزه با توحید برخاسته بودند، دولتهای انقلابی به ظاهر مشرک امروز(دست کم برخی از آنها) تقابلی با باورها و اعتقادات توحیدی ندارند و آنچه برای آنان اصالت دارد، دفاع از هویت خود و مقابله با سیاستهای استعماری است.