Abstract:
زمینه و هدف: یکی از ابزارهایی که میتواند در رشد و توسعه تمامی علوم، بهویژه علوم انسانی نقش داشته باشد، توسعه مطالعات میان رشتهای است در این مقاله با هدف بررسی نقش و جایگاه علوم میان رشتهای در مرجعیت علمی سعی شده با بهرهگیری ازنظرات صاحبنظران مختلف از زوایای مختلفی به این موضوع نگریسته شود.
روش کار: مطالعه کیفی است و با مصاحبه نیمه ساختاریافته، نظرات خبرگان این حوزه گرفته شده است. سپس کدگذاری و تحلیل محتوا انجام گرفته است.
یافتهها: نتایج بهدستآمده نشان میدهد از نظر خبرگان، مقوله «توسعه میانرشتهایها» با اختصاص جایگاه دوازدهم در میان عوامل شانزدهگانه رشد و توسعه علوم انسانی فینفسه نقش چندان موثری در رشد و توسعه این علوم در ایران ندارد و کارآمدی این ابزار، مستلزم تامین شرایط مهمتری همچون تامین فضای باز فکری در دانشگاهها و استقلال جامعه علمی است.
نتیجهگیری: توسعه مطالعات میان رشتهای درصورتی که به همافزایی علمی صاحبنظران رشتههای مرتبط در حوزه علوم انسانی و نیز ارتقای توانمندی علمی استادان، دانشجویان و پژوهشگران و کاربردیتر شدن علوم انسانی در کشور منجر شود، میتواند در رشد و توسعه علوم انسانی و اجتماعی موثر واقع شود.
Background: One of the factors that could have effect on growth and dissemination of all sciences, specifically human arts and improvement of interdisciplinary sciences.
In this article, we assess this subject, and assess the purpose of study on the role and position of interdisciplinary in scientific authority, and using the opinion of specialists on different point of views.
Methods: A semi-structured interview with specialists. Data coding and analysis done.
Results: The resalts was improvement of interdisciplinary sciences and improvement of humanities, was not effective in growth and development of this science in Iran.
Conclusion: Development of interdisciplinary studies, could be effective in growth and development of humanities and social science.