Abstract:
این نوشتار با بررسی نقش دعا در امیدبخشی و بهره‌گیری از دعای افتتاح، درصدد تغییر نگرش به دعا و بهره‌مندی از آموزه‌های دینی ادعیه ماثوره است. تحقق دعا هنگامی است که تمام قوای فکری و روحی انسان بر وجود بی‌نهایت خداوند متمرکز شود و از ماسو‌ی‌الله منقطع گردد. امیدواری از آثار دعاست که در اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد و عامل پویایی و نشاط است. با تامل در مضامین دعای افتتاح که منسوب به حضرت ولی‌عصرS است، می‌توان عوامل امیدبخشی را شناخت خداوند متعال، صلوات بر پیامبر و ایمه اطهار‰ و انتظار فرج نام برد. دعای افتتاح افق‌های بزرگی را به ما نشان داده، به نیازهای طبیعی جهت بخشیده و با ترسیم دولت کریمه، زمینه را برای تقویت و تحکیم امید فراهم نموده‌است.
Machine summary:
در این نوشتار پس از بررسی حقیقت دعا و مفهوم امید، عوامل امیدبخشی را در دعای افتتاح که یکی از منابع غنی و سرشار از معارف است، واکاوی می‌نماییم.
تصور رایج و معمول از دعا، خواستن و طلب از خداست که انسان در وقت احساس نیاز به ویژه هنگام گرفتاری‌ها و سختی‌هایی که خود قادر به حل آن‌ها نیست، با بیان لفظی به آن مبادرت می‌کند و یا این که دعا را برای ثواب‌بردن می‌خواند.
در کتاب مصباح‌‌الشریعه از قول امام صادق( نسبت به حقیقت دعا این‌گونه آمده است: «حقیقت دعا این است که تمام قوای درونی‌ات را متمرکز به خداوند کنی و قلب در مشاهده و حضور پروردگار متعال فانی گشته، تمام اختیار در مقابل عظمت و حکومت او سلب شده و همۀ امور خود را در ظاهر و باطن به خداوند متعال تسلیم و واگذار کنی.
دعای افتتاح در عصر غیبت ما را به انتظار می‌رساند و امید را تقویت می نماید؛ اگر انسان بداند امام در این عالم چه طرحی دارد و خود را در محیط ولایت آن‌ها قرار دهد، نیازهایش رفیع می‌شود، افق‌های بزرگتری را می بیند و این دنیا برای او کوچک می‌گردد.
17 بنابراین وقتی انسان بداند سراسر فقر و نیاز است؛ یعنی تمام هستی او به حق وابسته است و خداوند عین غنا و بی‌نیازی است، لذا سرمایۀ انسان امیدواری به خدا می‌شود و برای حرکت موفق و پایدار در شبکۀ هستی، رسیدن به هدف و غایت حرکت که همان قرب الهی است و تأمین نیازهای مادی و معنوی خود به آن منبع فیاض و غنی متصل شده، استمداد می‌طلبد و احساس انبساط و نشاط در دل دارد.
Keywords:
امید
،
دعای افتتاح
،
حقیقت دعا
(
, 
, 
)
