Abstract:
اخیراً در جهان، نسبت به گذشته بر مقوله تعلیم و تربیت از طریق نمایش، تأکید بیشتری به وجود آمده است. در جوامع مختلف به تدریج مسیر رو به رشدی را طی کرده است؛ بیشتر مخاطبان خود را در رده سنی کودکان و نوجوانان مییابد. با توجه به اهمیتی که این رده سنی برای مسئله تربیت و ایجاد مهارت دارد، بررسی این مقوله در دانشآموزان ابتدایی میتواند نکات مهمی را آشکار سازد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر دادههای کمی انجام شده است. روش تحقیق، نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری 361 نفر از دانشآموز به روش نمونهگیری تصادفی مرحلهای با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند و پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (1999) را دریافت نمودند. سپس بهطور تصادفی ساده در دو گروه 180 نفری در دو گروه آزمایش(مدارس غیردولتی) و کنترل(مدارس دولتی) جایگزین شدند. گروه آزمایش در یک ماه و طی 4 جلسه 45 دقیقهای مفید در کلاس هنری (نمایش) آموزش دیدند، در حالیکه گروه کنترل در طی این مدت برنامه روزانه خود را دنبال میکردند و هیچگونه مداخله آموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای برنامه آموزشی، مجدداً پرسشنامه بر روی هر دو گروه اجرا گردید. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که شرکت در کلاسهای هنری نمایش بر ارتقای پیشرفت تحصیلی دانشآموزان بهطور معناداری مؤثر بوده است. این نتایج نشان میدهد که نمایش بر مهارت اجتماعی در ابعاد: همکاری، ابراز وجود، خویشتنداری و همدلی، تأثیر مثبت و معنادار داشته است.اهداف پژوهش:1.بررسی تأثیر شرکت در کلاسهای هنری نمایش بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دختر دوره ابتدایی تهران.2.مطالعه میزان مهارتپذیری دانشآموزان در مقطع ابتدایی.سؤالات پژوهش:1.تأثیر شرکت در کلاسهای هنری نمایش بر پیشرفت تحصیلی و مهارت اجتماعی دانشآموزان دختر دوره ابتدایی تهران چگونه است؟2.سن دانشآموزان ابتدایی چه تأثیری بر میزان مهارتپذیری آنها دارد؟
Education through drama is a concept that has recently received more emphasis in the world than in the past, and in recent years has been growing and finds more of its audience in the age group of children and adolescents. The aim of this study was to determine the effect of play on academic achievement and social skills of female students in fourth, fifth, sixth grade, second grade, Tehran. The research method was quasi-experimental. The statistical population was 361 students selected by stepwise random sampling using Morgan table and received Gersham and Elliott (1999) social skills questionnaire. Then, in a simple group of 180 people, they were randomly divided into experimental groups (private schools) and control groups (public schools). The experimental group was trained in one useful month in 4 sessions of useful 45 minutes in the art class (Drama), while the control group followed their daily schedule during this period and did not receive any educational intervention. After the training program, the questionnaire was administered to both groups again. Data analysis using analysis of covariance showed that participation in performance art classes had a significant effect on promoting students' academic achievement. These results show that the play has a positive and significant effect on social skills in the dimensions of: cooperation, assertiveness, self-control and empathy.