Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر کمالگرایی بر مسئولیت پذیری با میانجی گری اضطراب امتحان در دانشجویان انجام گرفت. روش: روش پژوهش ازنظر هدف، کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران در سال تحصیلی 1397-1396 بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای استفاده شد و بر این اساس 761 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: اضطراب امتحان ساراسون (1984)، کمالگرایی فلت و هویت (1991) و مسئولیتپذیری کالیفرنیا (1951) که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. تجزیهوتحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزار Spss-V24 و AMOS-V8. 8 در سطح معناداری 0. 01انجام شد. همچنین به منظور آزمون فرضیههای پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد کمالگرایی اثر غیرمستقیم بهواسطه اضطراب امتحان بر مسئولیتپذیری داشت. کمالگرایی بر مسئولیتپذیری اثر مستقیم معنادار داشت، بعلاوه کمالگرایی بر اضطراب امتحان اثر مستقیم معنادار داشت و همچنین اضطراب امتحان بر مسئولیت پذیری اثر مستقیم معنادار داشت. درمجموع شاخصهای مدل قابل قبول و مدل اصلاحی از برازش مناسب برخوردار بود (P<0. 01) نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن بود که کمالگرایی و مسئولیتپذیری نقش مهمی در اضطراب امتحان دارند بنابراین در نظر گرفتن این عوامل در اقدامات درمانی و آموزشی جهت کاهش اضطراب امتحان میتواند بسیار موثر باشد.
Purpose: The purpose of this study was to investigate the impact of perfectionism on responsibility with the mediating role of exam anxiety in students. Methodology: In terms of purpose, this research was an applied research. The statistical population of the present study included all students of the units of the Islamic Azad University of Tehran Province who were studying in the academic year 2017-18. A multi-stage cluster random sampling method was used to select the sample and Based on this, 761 people were selected as the research sample. The research instruments were: Saranson's Exam Anxiety (1984), Felt and Hevit Perfectionism (1991), and California Responsibility (1951), all of which had acceptable validity and reliability. Analysis and analysis of the results of the questionnaires were performed using Spss-V24 and AMOS-V8.8 software at a significant level of 0.01. Structural equation modeling was used to test the research hypotheses. Result: The results showed that perfectionism has an indirect effect on responsibility due to the test anxiety. Perfectionism has a direct effect on responsibility. In addition, Perfectionism has a direct effect on test anxiety. Also, test anxiety has a direct effect on responsibility. In total, the model was acceptable and the corrective model had suitable fit. The results indicated that perfectionism and responsibility play an important role in the test anxiety (PConclusion: Therefore, considering these factors in therapeutic and educational interventions to reduce the test anxiety can be very effective.
Machine summary:
درمجموع شاخص هاي مدل قابل قبول و مدل اصلاحي از برازش مناسب برخوردار بود(٠٠١>P) نتيجه گيري: نتايج حاکي از آن بود که کمال گرايي و مسئوليت پذيري نقش مهمي در اضطراب امتحان دارند بنابراين در نظر گرفتن اين عوامل در اقدامات درماني و آموزشي جهت کاهش اضطراب امتحان ميتواند بسيار مؤثر باشد.
پژوهش هاي 1- File & Hyde 2- Desouky & Allam 3- Richardson et al 4- Meyer, Jenikejew, Richter, Kaiser & Sachser 5- Arens, Becker & Möller 6- Chaby, Zhang & Liberzon 7- Trifoni & Shahini 8- Lotz & Sparfeldt 9- Arana & Furlan 10- sarason & mandler 11- Self-preoccupation 12- Fransson متفاوت نشان داده اند که عوامل مختلفي بر روي اضطراب امتحان تأثير دارد از جمله خودکارآمدي و خود متمايزسازي (آقاجاني و همکاران ، ١٣٩٣)؛ ويژگيهاي شخصيتي (شهاتا١و همکاران ، ٢٠١٥)؛ اضطراب اجتماعي (پورتر و چامبلز،٢ ٢٠١٧)؛ پايبندي مذهبي (برزگر برفروئي و همکاران ، ١٣٩٣)؛ انگيزه پيشرفت و خودپنداره تحصيلي (فورستر و ساويگنير،٣ ٢٠١٤)؛ مهارت هاي مقابله با هيجان ها (مارتينسون ،٤ اسپوزيتو و بلالوک، ٢٠١٦)؛ ذهن آگاهي (بلينگر،٥ ديکارو و رالستون ، ٢٠١٥)؛ فراشناخت (حيدري، احتشام زاده و حلاجاني ، ١٣٨٨)؛ هوش هيجاني و راهبردهاي يادگيري (کارشکي، امين يزدي و حيدراختراعي طوسي ، ١٣٩٠)؛ باورهاي غيرمنطقي (دودائو٦و همکاران ، ٢٠١٥)؛ هوش معنوي (رحمان و شاه ،٧ ٢٠١٥)؛ مديريت زمان (يعقوبي و همکاران ،١٣٩٢)؛ حمايت اجتماعي (جاکوبسون ،٨ لرد و نيومن ، ٢٠١٧)؛ مهارت هاي حل مساله (اکبري، شقاقي و بهروزيان ، ١٣٩٠)؛ سلامت معنوي (مقيميان ، سلماني و آذربرزين ، ١٣٩٠).