Abstract:
بنابر دیدگاه طبیعتگرایی روششناسانه، استفاده از روشها، قوانین و نیروهای طبیعی برای توضیح پدیدهها کافی است و عوامل ماورای طبیعت و الهی در این میان نقشی ندارند. طبیعتگرایی فلسفی نیز، دیدگاهی هستی-شناسانه است که بنابرآن، غیر از عوامل طبیعی و هویات فیزیکی، علت و هویت دیگری در عالم وجود ندارد. معمولاً طبیعتگرایان با تمسک به نظریهی فرگشت داروین در توضیح چگونگی پیدایش ارگانیسمهای پیچیده و تعمیم آن به کل موجودات و رخدادهای عالم، تلاش میکنند دیدگاه خود را توجیه کنند. در این مقاله، ضمن توضیح دیدگاه دنیل دنت بهعنوان نمایندهی شاخص دیدگاه طبیعتگرایی فلسفی، استدلالهای او جهت توجیه طبیعتگرایی فلسفی صورتبندی و نقد میشوند. سپس نقد آلوین پلانتینگا علیه باور به طبیعتگرایی و فرگشت توضیح، و نشان داده میشود این دو باور با یکدیگر ناسازگارند و جمع آن دو، خودشکن است. نتیجۀ مقاله نیز این است که طبیعتگرایی هستیشناسانه دیدگاهی درست و قابل اعتماد نیست.
According to methodological naturalism, in scientific explanation we can only appeal to natural laws, forces and entities, without assuming any role for supernatural entities and parameters. Philosophical naturalism is an ontological view according to which there is nothing but natural elements, principles, and physical entities. To justify their views, naturalists usually use Darwin's theory of evolution and extend its domain over all phenomena. In this paper, we will explain Daniel Dennett's views on these issues and critically evaluate his arguments. Then, Alvin Plantinga's evolutionary argument against naturalism will be discussed. The conclusion of the paper is that ontological naturalism is not a correct and tenable opinion.
Machine summary:
قـائلین بـه طبیعـت گرایـی فلسفی با استناد به این ادعا که طبیعت گرایی روش شناختی راهـی موفـق در کسـب معرفـت بوده است ، نتیجه میگیرند که هویات اساسی و بنیادین تشکیل دهنده ی عالم ، صرفاً هویـاتی فیزیکی هستند و میتوان وجود و چیستی آن ها را با توسل به قـوانین و علـت هـای طبیعـی توضیح داد.
امـا یکـی از مهـم تـرین اشـکالات بـه دیـدگاه طبیعـت گرایـی فلسـفی ایـن اسـت کـه چگونه میتوان تمام عالم را در سیطره و حیطۀ قوانین طبیعی دانست ، حال آن که کـل امـور عالم نه تنها تاکنون بررسی و توضیح داده نشده ، بلکه میتوان گفت که اساسا قابل بررسـی و توضیح نهایی نیست .
٢. آراء دنیل دنت دربارة طبیعت گرایی از دیدگاه دنیل دنت ، تمام پدیده های عالم ، چه آن ها که علت شان در حیطـه ی علـوم طبیعـی کشف شده و چه آن هـا کـه تـاکنون کشـف نشـده اسـت ، در حیطـه ی علـت هـای طبیعـی قرار دارند.
استدلال دنت برای توجیه وجود دلیلِ بدون موجود خردمند، میتوانـد بـه شـکل زیر صورت بندی شود: مقدمه ی اول : دلایلِ خردمندانه ی مورد نیـاز بـرای طراحـی، یـا طـراح هوشـمند دارد یـا بدون طراح هوشمند (فرگشت ) است .
(٢٢٨ :١٩٩٣ Plantinga) زیرا، نتیجۀ پذیرش نظریۀ فرگشـت ایـن اسـت کـه قـوای شـناختی انسان لزوما منجر به تولید باورهایی صادق نمی شود، حال آن طبیعت گرایـان ، بـاور خـود بـه طبیعت گرایی را هم ، فرآوردة نظریۀ فرگشت و هم ، باوری صـادق مـی داننـد.
New York: Oxford University Press.
New York: Oxford University Press.