Abstract:
حوزه معنایی «عفو و بخشایش»، چه نسبت به ارتباط انسانها با همدیگر و چه نسبت به ارتباط خداوند با انسان، از حوزههای معنایی پراهمیت در قرآن کریم است که پنج ریشه «عفو»، «تکفیر»، «غفران»، «صفح» و «تجاوز» به صورت سنّتی، دالّ بر این معنا دانسته میشود. این در حالی است که خواننده عصر حاضر تفاوت چندانی میان مفردات این حوزه معنایی احساس نمیکند. رسالت این پژوهش، مطالعه دقیق این پنج ریشه با استفاده از روشهای مختلف زبانشناسی تاریخی است. به این منظور با «ریشهشناسی» مفردات مربوطه و کشف «صورتبندی ساخت معنا» در هر واژه، تمایز معنایی میان این واژگان براساس دریافت عرب عصر نزول شناخته میشود و همچنین، با گونه شناسی سایر صورتبندیهای ساخت این معنا در زبانهای مختلف و مقایسه آن با گونههای موجود در زبان عربی قرآنی، علاوه بر فهم عمیقتر این مفهوم در عربی قرآنی، زمینههای ترجمه فرهنگی این مفردات را فراهم خواهیم کرد. بر این اساس مجموعاً چهارده گونه صورتبندی برای مفهوم بخشایش یافت شد که چهار گونهی، بخشایش به مثابه التیام دادن، گرداندن، عبور کردن و پوشاندن، در عربی قرآنی مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت با تقسیم گونههای چهاردهگانه به گونههای روانشناختی و گونههای فرهنگی، به مترجم کمک شده، خصوصاً در ترجمه دسته دوم، دقتهای بیشتری را به کار بسته و به همسانیها و ناهمسانیهای فرهنگی زبان مبدأ و مقصد توجه کند.
The "forgiveness" is one of the important meanings in the Holy Qur'an, and it refers to the five roots in the Holy Quran. However, for the reader of the present era, there is no difference between these words. The mission of this study is to carefully study these five roots using different methods of historical linguistics. For this purpose, with the "etymology" of the relevant words and the discovery of the " Formulas process of Meaning-Formation " in each word, the semantic distinction between these words is known based on the Arab perception in the age of revelation. In the next step, by typology of other formulations process of this meaning in other languages and comparing it with the types in the Qur'anic Arabic, we will provide the fields for cultural translation of Quranic words in this semantic field.