Abstract:
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر پاندمی ویروس کرونا بر انگیزش تحصیلی دانشآموزان مدارس نمونه دولتی دوره متوسطه اول سنندج در سال تحصیلی 1400-1399 اجراء شده است. نمونه آماری پژوهش با استفاده از جدول مورگان متشکل از 118 نفر بوده است. برای گردآوری دادهها از دو نوع پرسشنامه استاندارد اضطراب کرونا ویروس و پرسشنامه انگیزش تحصیلیAMS وارلند که پایایی آن-ها به ترتیب 91/0 و 88/0 میباشد استفاده شده است. دادههای گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد وضعیت مولفههای انگیزش تحصیلی، در مدارس با میانگین متوسط به بالا است. همبستگی حاصل از فرضیههای تحقیق نیز نشان داد بین ابعاد مولفههای اضطراب ناشی از COVID 19 با انگیزش تحصیلی دانشآموزان رابطهی منفی و معناداری وجود دارد. در نتیجه، با فراهمسازی مداخلات مشاورهای و روانشناسی جهت کاهش اضطراب ناشی از COVID 19 در مدارس، میتوان شاهد افزایش و بهبود روزافزون انگیزش تحصیلی در دانشآموزان گردید.
The aim of this study was to investigate the effect of anxiety caused by corona virus on the academic motivation of female students in the first high school of Sanandaj in the academic year 1399-1400. The statistical sample of the study using Morgan table was 118 people. For data collection, two types of standard coronavirus anxiety questionnaire (CDAS) (1398) and academic motivation questionnaire (AMS) Warland (1992) were used, the reliability of which is 0.91 and 0.88, respectively. The collected data were analyzed using Pearson correlation coefficient and stepwise multiple regression analysis. The results showed that the status of academic motivation components in these two schools is moderate to high. The correlation between the research hypotheses also showed that there is a negative and significant relationship between the dimensions of the components of anxiety caused by students' academic motivation. As a result, by providing counseling and psychological interventions to reduce COVID-19 anxiety in schools, we can see an increase and improvement in students' academic motivation.
Machine summary:
از جملـه اقـداماتي کـه دولت هاي ملي در سراسر جهان براي مهار شيوع ويـروس کرونـا اتخـاذ کردنـد، بيشـتر حـبس خانگي است که يکي از شديدترين موارد اقدامات محدود کننده مـيباشـد و منجـر بـه تعليـق فعاليت هاي آموزش حضوري و تعطيلي موقت مدارس شده اسـت (زاکولتي و همکـاران ، ٢٠٢٠) به نظر مي رسد اقدامات اکثر کشورها نظير حبس خانگي ، باعـث بـي انگيزگـي و حتـي افـت تحصيلي در بيشـتر دانـش آمـوزان شـده اسـت (برنيزر، رودفـر و توسـت ٤، ٢٠١٨ و زاکـولتي و همکاران ، ٢٠٢٠ ؛ پاسيون ، دياس -اوليور، کامچو، موريس و فرانکو٥ ، ٢٠٢٠).
Zacolletti ٤ Breneiser, Rodefer & Tost ٥ .
مطالعات اخير نشان داد که در واقع انگيـزه تحصـيلي دانـش آمـوزان در طـي بيماري همه گير ١٩-COVID کاهش يافته است ، در حالي که دانش آموزان با سن کمتر کاهش بيشتري در انگيزه خود نشـان مـيدهنـد(زاکولتي و همکـاران ، ٢٠٢٠ ؛ پاسـيون ٩ و همکـاران ، .
اگرچه تحقيقات زيادي در مورد تأثير ١٩-COVID در زندگي روزمره دانش آموزان انجام شده است (ويگفيلد و کوئنکا، ٢٠٢٠ و بانک گروه جهاني، ٢٠٢٠)، امـا خـلاء تحقيقاتي قابل توجهي در رابطه با تاثير ويروس کرونا بر انگيزش تحصيلي دانش آمـوزان وجـود دارد که تحقيقات تجربي بيشتري را ملحوظ مي دارد.
پژوهش حاضر نيز بـراي پاسـخگويي بـه اين پرسش انجام شـده اسـت کـه نقـش اضـطراب ناشـي از ١٩-COVID در ميـزان انگيـزش تحصيلي دانش آموزان چگونه است ؟ مدل مفهومي پژوهش در شکل ١ مورد بررسي خواهد بود.