Abstract:
تعهداتی که دولت ها در روابط دوجانبه یا چندجانبه خود بر عهده می گیرند فقط در پرتو اصول و قواعد ناظر بر ضمانت اجرا است که می توان برای آن ها اعتبار اجرایی تصور کرد. هر رفتاری که از سوی دولت در عالم خارج به وقوع می پیوندد اگر مغایر با تعهدات لازم الاجرای آن دولت باشد، بی شک موجبات مسئولیت دولت را به همراه خواهد آورد. دیوان بین المللی دادگستری در شکایت دولت گینه استوائی به طرفیت دولت فرانسه، تعهدات دولت فرانسه و اعمالی که در خصوص محل ماموریت ادعائی دولت گینه استوائی از سوی دولت فرانسه صورت پذیرفته است را مورد مداقه قرار می دهد و ادعاهای دولت گینه استوائی در جهت مسئول قلمداد کردن دولت فرانسه را رد می نماید. نگارنده این مقاله در پی آن است که با توجه به قواعد طرح مسئولیت بین المللی دولت مصوب سال 2001 با رویکردی تحلیلی-توصیفی به بررسی رای مذکور از جهت مسئولیت بین المللی دولت و بیان مبانی و استدلالات طرفین بپردازد.
The obligations that governments undertake in their bilateral or multilateral relations are only in the light of the principles and rules governing the implementation guarantee, for which executive validity can be imagined. Any behavior by the government in the outside world, if it is contrary to the obligations of that government, will undoubtedly lead to the responsibility of the government. The International Court of Justice (ICJ) examines the Equatorial Guinean Government's complaint to the French Government, the French Government's obligations and the actions taken by the French Government regarding the alleged location of the Equatorial Guinean Government, and holds the Equatorial Guinean Government accountable. Rejects the French government. The author seeks to examine the ruling in terms of international responsibility of the government with an analytical-descriptive approach according to the rules of the International Liability Plan of the government approved in 2001.
Machine summary:
» اداره تشريفات وزارت امور خارجه فرانسه طي يادداشت رسمي به سفارت گينه استوائي در تاريخ سي و يکم اکتبر ٢٠١١ تکرار ميکند که ساختمان واقع در خيابان فوش ٤٢، بخشي از محل ماموريت ديپلماتيک نبوده و بر اين اساس، مشمول قانون عادي ميشود (قضيه شکايت جمهوري گينه استوائي به طرفيت دولت فرانسه ، راي ديوان بين المللي دادگستري ، يازدهم دسامبر ٢٠٢٠، پاراگراف بيست و هشت ).
لذا ديوان بر مبناي پروتکل اختياري حل اجباري اختلافات مربوط به کنوانسيون روابط ديپلماتيک در جهت رسيدگي به بخشي از دادخواست ثبت شده توسط دولت گينه استوائي (که مربوط به وضعيت حقوقي ساختماني که به عنوان محل ماموريت واقع در خيابان فوش ٤٢ در پاريس شناخته ميشود) صلاحيت خود را احراز مينمايد و اين بخش از دادخواست را نيز قابل استماع ميداند (قضيه شکايت جمهوري گينه استوائي به طرفيت دولت فرانسه ، راي ديوان بين المللي دادگستري ، يازدهم دسامبر ٢٠٢٠، پاراگراف هاي چهارده و شانزده ).
در خصوص الحاق ساختمان واقع در خيابان فوش ٤٢ در پاريس ، دولت گينه استوائي اعلام ميدارد که دولت فرانسه ، تعهدات مندرج در حقوق بين الملل و به طور مشخص ، کنوانسيون وين در مورد روابط ديپلماتيک و کنوانسيون سازمان ملل متحد عليه جرائم سازمان يافته فراملي و همچنين تعهدات مندرج در حقوق بين الملل عمومي را نقض نموده است (قضيه شکايت جمهوري گينه استوائي به طرفيت دولت فرانسه ، راي ديوان بين المللي دادگستري ، يازدهم دسامبر ٢٠٢٠، پاراگراف ٢٢، بند ج (١) و پاراگراف ٢٣، بند ج (١)).