Abstract:
سرزمین ایران به جهت پهناور بودن دارای تنوع قومی و فرهنگی بسیار است ایران از گروههای فرهنگی، قومی و زبانی متنوعی شکلگرفته که برخی عبارتاند از: آذریها، ترکمنها، کردها، لرها، بلوچها، قشقاییها، شاهسونها، تالشیها و عربها که در کنار فارسها بهطور مسالمتآمیز به زندگی خود مشغولاند. نظام تعلیم و تربیت ایران توانسته است تا حدودی آگاهی ملی، قومی و طبقاتی را در میان گروههای مختلف مردم در جهت همبستگی میهنی و اجتماعی آنان به وجود آورد؛ که به این امر در قانون اساسی ایران در اصول ۱۲-۱۳-۱۵ و ۱۹ تاکید شده است، اما تا رسیدن به ایده آلها هنوز مسیری طولانی داریم، لذا این مقاله با دیدی نو به بحث چند فرهنگی در برنامه درسی پرداخته و تلاش دارد با استفاده از روش توصیفی و مبتنی بر استدلال و تحلیل ضعفهای موجود در این مسیر را روشن نماید؛ زیرا عدم توجه به قومیتهای مختلف میتواند روزنهای گردد تا استعمارگران بانفوذ از این روزنه درصدد نابودی این ملت باشند. لذا لازم است با توجه به الزامات قانونی، برنامه ریزان کشوری اهتمام بیشتری در جهت توجه به آحاد ملت داشته باشند تا در مسیر حذف تبعیضهای موجود گامهای اساسی برداشته شود.
Due to its vastness, the land of Iran has a lot of ethnic and cultural diversity. Iran is formed of various cultural,
ethnic and linguistic groups, some of which are: Azeris, Turkmen, Kurds, Lors, Baluchis, Qashqais, Shahs,
Talyshs and Arabs, along with Persians. They live their lives peacefully. Iran's education system has been able to
create some national, ethnic and class consciousness among different groups of people for their patriotic and
social solidarity; This is emphasized in the Iranian constitution in principles 12-13-15 and 19, but we still have a
long way to go to reach the ideals, so this article discusses multiculturalism in the curriculum with a new
perspective and tries to Use a descriptive method based on reasoning and analysis to clarify the weaknesses in
this direction; Because not paying attention to different ethnicities can become a loophole for influential
colonialists to try to destroy this nation. Therefore, according to the legal requirements, it is necessary for the
country's planners to pay more attention to the individuals of the nation in order to take basic steps to eliminate
the existing discrimination.
Machine summary:
نظام تعلیم و تربیت ایران توانسته است تا حدودی آگاهی ملی، قومی و طبقاتی را در میان گروههای مختلف مردم در جهت همبستگی میهنی و اجتماعی آنان به وجود آورد؛ که به این امر در قانون اساسی ایران در اصول ۱۲-۱۳-۱۵ و ۱۹ تأکید شده است، اما تا رسیدن به ایده آلها هنوز مسیری طولانی داریم، لذا این مقاله با دیدی نو به بحث چند فرهنگی در برنامه درسی پرداخته و تلاش دارد با استفاده از روش توصیفی و مبتنی بر استدلال و تحلیل ضعفهای موجود در این مسیر را روشن نماید؛ زیرا عدم توجه به قومیتهای مختلف میتواند روزنهای گردد تا استعمارگران بانفوذ از این روزنه درصدد نابودی این ملت باشند.
پیشینه پژوهش در پژوهشی که تحت عنوان؛ بهبود بخشیدن به برنامههای درسی چند فرهنگی نظام آموزشی ایران بر اساس آرای تربیتی میشل فوکو و هنری ژیرو با استفاده از دو روش تحلیل مفهومی و استنتاجی توسط احمدآبادی و همکاران (۱۳۹۵) صورت گرفت پیشنهاد گردیده که با توجه به فرهنگهای گوناگونــی که در جامعه ایران وجود دارد بازبینی و تجدیدنظری در محتوای کتابهای درســی صورت گیرد و با گنجاندن اهداف چند فرهنگی در محتوای درسی، ایجاد تعامل و تفاهم و نوآوریهای آمـوزشـی بهبود چند فرهنگی سازی برنامههای درسی نظام آموزشی ایران؛ بین فرهنگها و نیز فرصت و شــرایط بهتر و بیشتری برای پرداختن و نهادینه شدن آنها فراهم گردد؛ بنابراین، برنامه درسی ایران باید توجه به شخصیتها و بزرگان فرهنگی، علمی، اجتماعی و ورزشــی گروههای اقلیت همچنین اعیاد، ایام و جشنهای خاص، مناسک، مراسم و آیینهای مذهبی و فرهنگی گروههای حاشیهای، آثار مکتوب و کتب مورداحترام آنها بهتناسب اقتضائات زمانی و تاریخی، میتواند بســترهای آموزشــی و تربیتی حداقلی را فراهم نماید تا بهوسیله آن، دانش آموزان وابســته به گروههای اقلیت در مدارس و برنامههای درسی آن، ویژگیهای خاص و منحصربهفرد خود را در معرض دید دیگران قرار دهند و از این طریق، فرصتهایی را برای ابراز و احراز هویت ویژه خود پیدا کنند.