Abstract:
هدف این پژوهش بررسی واژه سقط جنین در فقه شیعه با تاکید بر آراء امام خمینی و تبیین دیدگاه وی در زمینه سقط جنین می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است . یافته های پژوهش حاکی از آن است که سقط جنین در فقه شیعه قابل قبول نبوده لکن در گذر زمان و با توجه به مقتضیات زمان و همچنین شرایط حاکم بر جوامع دچار تغییرات اندکی در نظر مراجع تقلید شده است . همچنین مشاهده شد در دین مبین اسلام حیات موهبت الهی است و از حقوق اساسی انسان محسوب می شود. از نظر اخلاقی سقط بچه ای که روح در آن دمیده شده است در دیدگاه امام خمینی و فقه شیعه بسیار ناپسند است و قتل عمد محسوب می شود اگر به درخواست و اجازه پزشک نباشد.
Machine summary:
همچنين از نظر فقه شيعي، سقط جنين براي حفظ سلامتي جسمي و رواني مادر، قبل از دميده شدن روح ، تنها به استناد قاعده ي نفي عسر و حرج و قاعده لاضرر، در صورتي که بقاي جنين مستلزم نقص عضو يا درد غير قابل تحمل براي مادر باشد و زنده نگه داشتن جنين در خارج رحم نيز ميسر نباشد، امکان پذير است و بعد از دميده شدن روح ، به دليل اينکه اين دو قاعده از قواعد در حق تمامي مکلفين است ، نميتواند به نفع مادر و ضرر جنين مورد استناد قرار گيرد.
امام در تحريرالوسيله موضوع سقط جنين را بطور کامل بيان فرموده اند که ذکر آن مفيد اگر تشخيص داده شود که جنين در صورت رشد و تولد، ناقص العضو يا ناقص الخلقه خواهد بود، نمي توان آن را از بين برد و اقدام به سقط آن نمود که در صورت سقط کردن ، بايد سقط کننده ديه بپردازد: اگر زن باردار، کاري کند که موجب سقط جنين شود، بايد ديه بپردازد و خود او سهمي از اين ديه ، بعنوان ارث نمي برد؛ اگر جنين سقط شده توسط مادر و يا ديگري، متعدد باشد؛ يعني دوقلو يا بيشتر باشد، به همان تعداد بايد ديه پرداخت شود و مانند آن است که از زن هاي متعدد اين جنين ها سقط شده باشد و هيچ فرقي ندارد.