Abstract:
پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر سمنان را تشکیل دادند. روش نمونهگیری بهصورت خوشهای چندمرحلهای بود؛ و نمونه پژوهش شامل 30 آزمودنی که به روش خوشهای چندمرحلهای انتخابشده بودند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش مقیاس خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کلنی (1989)، مقیاس اضطراب کرونا ویروس علی پور (1398) و مقیاس کمالگرایی چندبعدی تهران بشارت (1386) بود. برای تجزیهوتحلیل آماری دادهها از تحلیل کوواریانس به کمک نرمافزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of social intelligence training on social self-efficacy, coronary anxiety and perfectionism of junior high school students. The research method was quasi-experimental with pre-test and post-test design with control group. The statistical population of the present study consisted of all male high school students in Semnan. The sampling method was multi-stage cluster; The research sample consisted of 30 subjects who were selected by multi-stage cluster sampling method and were randomly divided into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The research instruments were Colonial Adolescent Social Self-Efficacy Scale (1989), Alipour Virus Corona Anxiety Scale (1398) and Tehran Besharat Multidimensional Perfectionism Scale (2007).Analysis of covariance using SPSS software was used for statistical analysis of data. The results showed that social intelligence training has an effect on social self-efficacy, corona anxiety and perfectionism of junior high school students (P <0.01).
Machine summary:
اثربخشی آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول پریسا قادری1 کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، ایران (نویسنده مسئول).
فصلنامه راهبردهای نو در روانشناسی و علوم تربیتی، دوره چهارم، شماره سیزدهم، بهار 1401، صفحات 252-243 چکیده پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام گرفت.
اضطراب یک نشانه مشترک در بیماران مبتلا به اختلال تنفسی مزمن است و میتواند کیفیت زندگی بیماران را به میزان قابلتوجهی کاهش Peinar Goldberg Gardner Erozkan, & Deniz Coronaviruses World Health Organization Wu, McGoogan تقریباً در غالب موارد سنجش اضطراب شامل موارد جسمی نیز میباشد که میتواند با علائم بیماری مزمن تنفسی و عوارض جانبی داروها همپوشانی داشته باشد (دونگ 1 و همکاران، ۲۰۱۷).
۲ Dong Bajema, Oster, McGovern Postraumatic stress disorder- PTSD Yang Liu S Hewitt Flett Rice Preusser Stoeber, Otto Bradberry, Greaves Silvera .
لذا با در نظر گرفتن این مطلب و همچنین با توجه به نیاز دانش آموزان در بهبود سلامت روانشناختی آنها، پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام گرفت.
لذا پس از اجرای این روش و بررسی نتایج پیشآزمون و پسآزمون میتوان نتیجهگیری کرد که آموزش هوش اجتماعی بر خودکارآمدی اجتماعی، اضطراب ناشی از کرونا و کمالگرایی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول مؤثر بوده است.