Abstract:
این پژوهش در پی رسیدن بهتعریفی از سبک در عکاسی، بهروش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از نظریات اندیشمندان، نخست به اهمیت دستیابی بهیک نظام سبکشناسی میپردازد و ضرورت شناخت سبکِ آثار هنری مختلف را بررسی مینماید. سپس بهتقسیمبندی سبک با استفاده از نظریۀ واقعیت روانشناختی پرداخته میشود که بر این اساس، سبکها بر دو دستۀ کلی سبک عمومی و سبک فردی تقسیم میگردند. در ادامۀ این واکاویها، بهتبیین تعریفی دقیق از هر کدام از انواع سبک در دو ساحت عمومی و فردی پرداخته شده و بر اساس نظریۀ واقعیت روانشناختی و بررسی آن در جنبش پیکتوریالیسم، نتیجه این میشود که اگرچه سبک عمومی، راهی بهدرونیت هنرمندان ندارد، با اینحال، تُهی از مفهوم نیست و در تفسیر آثار، نقش بهسزایی را ایفا کرده و امکان درک درست تصاویر، در جایگاه تاریخ هنر را فراهم میسازد. در پی رسیدن بهتعریفی دقیق از مفهوم سبک فردی، تعاریف ارایه شده از آن، بر اساس تأکید بر مؤلفههای مختلف نظیر فرم، محتوا، موضوع و ویژگیهای اثر بررسی گردیده که در نهایت، نتیجه این شد که سبک فردی متأثر از واقعیت روانشناختی است و همچنین رابطهای درونی و عمیقتر با خود هنرمند دارد. این پژوهش در انتها با بررسی سبک عمومی در عکاسی پیکتوریالیستی هر منطقه، عوامل تأثیرگذار بر پیدایش سبک عمومی را بررسی نمود و نتیجه گرفت که علیرغم شباهتها و تفاوتها در سبک عمومی آثار عکاسانه در مناطق مختلف، هر عکاس متأثر از واقعیت روانشناختی، بهسبک فردی در آثارش رسیده است.
This research, descriptively-analytically and using the theories of philosophers in this field, in search of a definition of style in photography, first deals with the importance of achieving a stylistic system and examines the need to know the style of different artworks. Then the style is divided using the theory of psychological reality into two categories: general style and individual style. In the continuation of these analyzes, a detailed definition of both types of style in a general and personal context is explained. According to the theory of psychological reality, although the general style has no way into the spiritual workings of artists, it is not devoid of concept and plays an essential role in the interpretation of works and allows the correct understanding of images in the art historical context. Looking to reach a precise definition of the concept of individual style, the reports provided based on the emphasis on various components such as form, concept, subject, and features of the work are examined. Finally, it is concluded that individual style is influenced by psychological reality and has an inner and deeper relationship with the artist. Eventually, by examining each region’s general style in pictorial photography, the factors affecting its emergence were identified. It was also concluded that the photographer’s psychological reality influences individual photography style.
Machine summary:
در ادامۀ اين واکاوي ها، به تبيين تعريفي دقيق از هر کدام از انواع سبک در دو ساحت عمومي و فردي پرداخته شده و بر اساس نظريۀ واقعيت روان شناختي و بررسي آن در جنبش پيکتورياليسم ، نتيجه اين مي شود که اگرچه سبک عمومي ، راهي به درونيت هنرمندان ندارد، با اين حال ، تهي از مفهوم نيست و در تفسير آثار، نقش به سزايي را ايفا کرده و امکان درک درست تصاوير، در جايگاه تاريخ هنر را فراهم مي سازد.
در پي رسيدن به تعريفي دقيق از مفهوم سبک فردي ، تعاريف ارايه شده از آن ، بر اساس تأکيد بر مؤلفه هاي مختلف نظير فرم ، محتوا، موضوع و ويژگي هاي اثر بررسي گرديده که در نهايت ، نتيجه اين شد که سبک فردي متأثر از واقعيت روان شناختي است و همچنين رابطه اي دروني و عميق تر با خود هنرمند دارد.
According to the theory of psychological reality, although the general syle has no way into the spiritual workings of artiss, it is not devoid of concept and plays an essential role in the interpretation of works and allows the correct undersanding of images in the art hisorical context.
از نظر ولهايم ، داشتن واقعيت روان شناختي به اين معني است که سبک فردي بخشي از اندوختۀ ذهني هنرمند بوده و تأثير به سزايي در نحوة کارش دارد، درحالي که سبک هاي عمومي فقط براي سازماندهي و طبقه بندي آثار، مورد استفاده قرار مي گيرند که متعاقب آن نتيجه مي گيرد که سبک هاي عمومي فاقد ارزش توضيحي هستند (١٩٤ :١٩٨٧ ,Wollheim).