Abstract:
در تفسیر ماهیت ایمان و ارتباط آن با عمل میان مذاهب اسلامی دیدگاههای مختلفی مطرح بوده است؛ مشهور امامیه ایمان را به «تصدیق قلبی» تعریف کرده و عمل را سببِ کمالِ ایمان دانستهاند و به ادلهای از قرآن و روایات استناد نمودهاند. اما وهابیان ایمان را به قول لسانی، تصدیق قلبی و عمل جوارحی تعریف نمودهاند. آنها عمل را جزء ایمان دانسته و به دلایلی استناد کردهاند. وهابیان میان ایمانِ کامل و نجاتبخش در آخرت با ماهیت و اصلِ ایمان خلط نموده و ادله ایمان کامل را بر ماهیت ایمان تطبیق دادهاند.
Various views have been proposed by Islamic religions in the interpretation of the nature of faith and its relationship with practice. The famous scholars of Imamiyyah define faith as the “heart confirmation”. They call practice the reason for the perfection of faith and cite evidence from the Qur’an and hadiths. The Wahhabis define faith as the verbal utterance, heart confirmation, and physical practice. They consider practice a part of faith and cite some evidence. The Wahhabis mix up perfect and saving faith in the hereafter with the nature and origin of faith and match the proofs of perfect faith with the nature of faith.
Machine summary:
پژوهشــنامه مــذاهب کلامــي * ســال ســوم * شــ˴ره ۳ * بهــار و تابســتان ۱۴۰۱ تـاريخ دريافـت : ۱۴۰۰/۱۱/۰۵ * تـاريخ تأييـد: ۱۴۰۱/۰۲/۲۹ * صـفحات : ۱۶۲-۱۳۷ رابطه ايمان و عمل از منظر اماميه و وهابيت * رضا قائيني ** رضا حاجي شمسايي *** سيد حسن آل مجدد شيرازي چکيده در تفسير ماهيت ايمان و ارتباط آن با عمل ميان مذاهب اسلامي ديدگاه هاي مختلفي مطرح بوده است ؛ مشهور اماميه ايمان را به «تصديق قلبي» تعريـف کـرده و عمـل را سبب کمال ايمان دانسته اند و به ادله اي از قرآن و روايات استناد نموده اند.
(حلي ، ۱۳۷۳ش ، ص ۱۴۸؛ فاضل مقداد، ۱۴۰۵، ص ۴۴۰؛ شـهيد ثـاني، ۱۴۰۹، ص ۶۹؛ شبر، ۱۴۲۴، ج ۲، ص ۵۵۵؛ سبحاني، ۱۴۲۷، ص ۱۷) البته گفتار "عطف عمل صالح بر ايمان ، عطف خاص بر عام اسـت " (بـن عثيمـين ، بيتا، ج ۵، ص ۳۰۱) نميتواند تفسير صحيحي براي آيات باشد؛ زيـرا عـلاوه بـر اينکـه چنين عطفي نيازمند دليل است و در اين موارد دليلـي وجـود نـدارد، مسـتلزم تکـرار دو مفهوم يکسان است که از شأن کلام خداوند حکيم به دور است .
١ (ابن جبرين ، بيتا الف ، ج ۱۰، ص ۱۴۲) زماني که ايمان به تنهايي به کار رفته باشد ميتوان گفت عمل جوارحي در مسـماي ايمان داخل است ؛ اما هنگامي که ايمان و اسلام هر دو در کنار هـم اسـتعمال شـده اند مقصود از عمل در ايمان ، اعمال قلبي (مانند خـوف ، رجـاء، اذعـان و محبـت ) اسـت .