Abstract:
روسیه از دوره دوم ریاست جمهوری پوتین به طور جدی در پی بهبود روابط با کشورهای عرب خلیج فارس بوده است. و البته این تلاش با اقبال نسبی کشورهای خلیج فارس نیز همراه بوده است. بنابراین این پژوهش در صدد پاسخگویی به این سوال است که: چرا روسیه ای که اولا توجه عمده اش به مسائل خارج نزدیک و گسترش ناتو می باشد و ثانیا یک کشور عمدتا رانتیر است در تلاش برای تقویت روابط با کشورهایی برآمده است که آن ها نیز کشورهای کاملا رانتیری هستند که به طور سنتی از متحدان اصلی آمریکا در خلیج فارس بوده اند و آن ها نیز این بهبود روابط را پذیرفتند؟ در این راستا با استفاده از نظریه موازنه قدرت نرم گفته می شود که روسیه، خلیج فارس را به عنوان یکی از بهترین مناطق برای ایجاد موازنه نرم بین المللی در مقابل آمریکا تلقی می کند و تلاش دارد تا با همسو کردن متحدین کوچک آمریکا هزینه هژمون بودن را بالاتر ببرد و اقدامات یکجانبه گرایانه آمریکا را در دنیا سخت تر کند. کشورهای منطقه نیز پس از وقایعی مثل حمله آمریکا به عراق، سیاست ارتقای دموکراسی، عدم حمایت جدی آمریکا از مبارک، و سند برجام تلاش کرده اند تا حدودی از آمریکا مستقل شوند و یک موازنه قوای نرم در سطح منطقه ای در برابر آمریکا ایجاد کنند. روش نگارش مقاله صورت تبیینی – تحلیلی می باشد و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اطلاعات لازم جمع آوری شده است.
Russia has been seriously seeking to improve relations with the Arab Gulf states since Putin's second term. And of course, this effort has been accompanied by the relative success of the Gulf states. Therefore, this research seeks to answer the question: Why is Russia, first of all its main attention to issues of the near and extend of NATO, and secondly, a country is mainly a renter, has been struggling to strengthen relations with countries that have come from countries Are they completely rentiers who have traditionally been the main US allies in the Persian Gulf, and have they also accepted this improvement? In this regard, using the soft power balance theory, it is said that Russia views the Persian Gulf as one of the best areas for establishing a soft international balance against the United States and seeks to align its small allies with hegemony. To raise the level of American unilateralism in the world. Similarly, after the events of the US invasion of Iraq, the policy of promoting democracy, the lack of serious US support for Mubarak, and the implementation of the document, the countries of the region have tried to partly become independent of the United States and create a soft balance of power in the region against the United States. The writing method is an explanatory-analytical form and is collected using library resources and information.
Machine summary:
موازنۀ نرم روسي و گسترش روابط با کشورهاي عربي خليج فارس ؛ دلايل و پيامدها 2 دانيال رضاپور١، صديقه آذين تاريخ دريافت : ١٤٠٠/١٢/١٦ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٢/١٨ چکيده روسيه از دورة دوم رياست جمهوري پوتين به طور جـدي در پـي بهبـود روابـط بـا کشـورهاي عـرب خليج فارس بوده که البته اين تلاش با اقبال نسبي کشورهاي خليج فارس نيـز همـراه بـوده اسـت ؛ بنـابراين پژوهش حاضر با بهره گيري از روش تبييني- تحليلي و با استفاده از منابع کتابخانه اي، درصدد پاسخگويي به چرايي گسترش روابط راهبردي ميان روسيه و کشورهاي عربي حوزة خليج فارس است ؟ در همـين راسـتا يافته هاي تحقيق حاکي از آن است که روسيه به سبب حضور در خليج فارس و همسوکردن متحدين امريکا با خود سعي بر بالابردن هزينۀ هژموني ايالات متحده دارد و از ديگر سو کشورهاي منطقه نيز بـا توجـه بـه مواردي همانند حملۀ امريکا به عراق ، اشاعۀ دموکراسي در اين کشورها، انفعال در انقلاب هاي عربي و سند برجام از آمريکا سرخورده و گسترش روابط با روسيه را پذيرفته اند.
com/analysis/middle-east-and-russias-new-game Jokar, Ali Akbar (6/2020), Russia’s Relations with Persian Gulf Southern States: Focus on Saudi Arabia, IPIS, Online at: https://www.