Abstract:
فرهنگ سازمانی، به خاطر اثربخشی و تاثیرات چشمگیری که بر سازمانها دارد، توجه زیادی را به خود اختصاص داده است. در سالهای اخیر این توجه به سیستمهای آموزشی مانند مدارس با توجه به چالشهایی مانند باندمی کرونا بیشتر شده است. بر این مبنا هدف این پژوهش شناسایی و ارائه الگوی مطلوب فرهنگ سازمانی مدارس در دوران پساکرونا بود. روش پژوهش کیفی و اسنادی بر مبنای تحلیل و تفسیر استنباطی بود. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که دوران پساکرونا فرهنگ مدارس و عناصر آن از جمله دانش آموزان، خانواده و اولیاء، معلمان و کادر اجرایی با مشکلات متعددی مانند افت تحصیلی و بزهکاری حداکثری دانش آموزان تا فرسودگی شغلی معلمان مواجه کرده است که توجه به رویکردهای کارکردگرا و فرایندی میتواند از سقوط نظام آموزشی جلوگیری کند و بهعنوان فرهنگ سازمانی مطلوب ارائه گردند.
Organizational culture has received a lot of attention due to its effectiveness and significant effects on organizations. In recent years, this attention to educational systems such as schools has increased due to challenges such as the Corona pandemic. Based on this, the aim of this research was to identify and present the ideal model of the organizational culture of schools in the post-corona era. The qualitative and documentary research method was based on inferential analysis and interpretation. The findings of the research indicate that the post-corona era of school culture and its elements, including students, families and parents, teachers and executive staff, has faced many problems such as academic failure and maximum delinquency of students to burnout of teachers. Functionalist and process can prevent the collapse of the educational system and be presented as a desirable organizational culture.
Machine summary:
یافتههای پژوهش حاکی از آن است که دوران پساکرونا فرهنگ مدارس و عناصر آن از جمله دانش آموزان، خانواده و اولیاء، معلمان و کادر اجرایی با مشکلات متعددی مانند افت تحصیلی و بزهکاری حداکثری دانش آموزان تا فرسودگی شغلی معلمان مواجه کرده است که توجه به رویکردهای کارکردگرا و فرایندی میتواند از سقوط نظام آموزشی جلوگیری کند و بهعنوان فرهنگ سازمانی مطلوب ارائه گردند.
فرهنگ مدرسه بهعنوان یکی از مهمترین عناصر این سیستم و نیز مهمترین شاخص سطح کیفیت آموزش محسوب میشود و با قدرتی که در تبیین رفتار اعضاء در بافت و جامعه مدرسه دارد، میتواند کمک و اثر بالقوهای در انسجام و پیشرفت كل فرآیندهای آموزشی باشد یا سبب ازهمگسیختگی آن شود (ابراهیمی، 2012).
بر این اساس با توجه به اهمیت آموزشوپرورش و مدارس بهعنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی و تأثیرگذار در جامعه به دنبال پاسخگویی به این پرسش هستیم که فرهنگ سازمانی مدارس در دوران پساکرونا باید چگونه باشد که از اثربخشی لازم و مطلوب برخوردار باشد؟ فرهنگ سازمانی فرهنگ سازمانی عبارت است از مجموعهای از روشها، باورها، درک و استنباط و شیوههای تفکر یا اندیشیدن که اعضای سازمان در آنها وجوه مشترک دارند و همان چیزی است که بهعنوان یک پدیدهی درست به اعضای تازه وارد آموزش داده میشود و نمایانگر بخش نانوشته و نامحسوس سازمان است (دفت، 1388).
Based on this, the aim of this research was to identify and present the ideal model of the organizational culture of schools in the post-corona era.