Abstract:
مسئولیت پذیری و مسئولیت گریزی در تمام ابعاد وجودی انسان و در هر حوزه از زندگی او از اهمیت زیادی برخوردار است. این دو مفهوم متقابل میتواند خوشبختی و یا بدبختی فرد و جامعهای را رقم زند. مفاهمیم مزبور در حوزه سلامت و درمان به خاطر ارزش بینظیر جان انسان از اهمیت شدیدی برخوردار است. آیات قرآن به صورت کلی معارف ارزشمندی را در این مفاهیم متقابل ارائه کرده است که با تعمیم موضوعی و مفهومی میتوان از آنها برای حوزه سلامت و درمان نیز بهره جست. در این پژوهش محققان با مراجعه به قرآن و تفاسیر معتبر در صدد تبیین مبانی مسئولیت پذیری و آسیب شناسی مسئولیت گریزی از منظر قرآن پرداختهاند و به نتایج زیر دست یافتهاند. اختیار و حمل امانت الهی از مبانی مهم مسئولیت انسان از منظر قرآن شمرده میشود. در آیات قرآن عواملی برای انگیزش به سمت مسئولیت پذیری انسان معرفی شده که از جمله میتوان به: «اعتقاد به نظارهگری خدا»، «توجه به ایستگاههای بازرسی در قیامت» و «توجه به مسئولیت گوش، چشم و قلب» اشاره کرد. از جمله نتایج مهم تحقیق حاضر در تبیینی است که از تعمیم مفهوم انفاق و ارتباط آن با مسئولیت پذیری ارائه شده است.
Machine summary:
پژوهش حاضر با توجه به اهمیت پرورش خلاقیت در دوران کودکی و نقش عمده ی عوامل تاثیر گذار نظام آموزشی بر رشد خلاقیت و به ویژه حساسیت دوره پیش دبستانی در نظام تعلیم و تربیت دانش آموزان، می خواهیم بدانیم چنانچه دانش آموزان دوره ی پیش دبستانی را بگذرانند آیا این دوره تاثیری بر روند رشد خلاقیت در دانش آموزان تحت تعلیم در چهار مولفه اصالت، انعطاف، بسط، سیالی خواهد گذارد یا نه؟ بدین جهت مطالعه ی حاضر در پاسخگویی برای این سوال است: که آیا دوره ی پیش دبستانی به رشد خلاقیت دانش آموزان کلاس اول موثر است؟ ادبیات پژوهش در دنیای پیچیده کنونی که شاهد رقابت های بسیار فشرده جوامع مختلف برای دستیابی به جدیدترین تکنولوژی ها و منابع قدرت هستیم، افراد خلاق و با استعداد و صاحبان اندیشه نو و تفکر واگرا به مثابه گران بها ترین سرمایه ها از جایگاه بسیار والا و ارزشمندی برخوردار هستندو امروزه جامعه ما، بیش از هر زمان دیگری به افراد هوشمند و خلاق نیاز دارد هر چه قدر جهانی که در آن زندگی می کنیم پیچیده تر میشود نیاز به شناسایی و پرورش ذهن های خلاق و آفریننده بیشتر و شدید تر می گردد به همین دلیل در شرایط کنونی مساله خلاقیت از مهم ترین مسائل در قلمرو تعلیم و تربیت است در واقع آینده متعلق به کسانی است که بهتر از دیگران فکر میکنند، بهتر از دیگران عمل میکنند، و بهتر از دیگران می فهمند و دارای روحیه تحقیق و کاوشگری میباشند و هر پدیده ای را با دید کنجکاوانه مینگرند و آن را بررسی می کنند و هرگز از پژوهش و تحقیق و راه دشوار و خسته کننده آن مایوس نمی شوند اهمیت این مساله زمانی نمایان می شود که به منظور نهایی تعلیم و تربیت توجه کنیم هدف نهایی تعلیم و تربیت این است که شخص را را برای تفکری روشن و منطقی و فکری سازنده توانا سازد تا بتواند مشکلات و معضلات زندگی را به نحو مناسب حل نماید و از تجارب دیگران و گذشته استفاده کرده آن ها را سازمان دهد و از نتایج آن برای آینده استفاده کند (کریمی، 1387).