Abstract:
الوهیت و ربوبیت دو مرتبه از مراتب غیبی هستی هستند که در هستیشناسی جایگاه خاصی دارند. مقالة حاضر پژوهش تطبیقی آراء ابنعربی و د لئون در موضوع عوالم غیب مطلق است. مراد از عوالم غیب مطلق در این پژوهش، مرتبة الوهیت، به اعتبار وجه ذاتی و اسمائی، و مرتبة ربوبیت، به اعتبار وجه ذاتی، است که از منظر هستیشناسی مستقیما با عالم عین در ارتباط نیستند. نتایج این پژوهش با خوانش آثار این دو نویسنده و شروحی که بر آن نگاشته شده جمعآوری، تحلیل و طبقهبندی شده است. مطلوب این پژوهش تبیین علت پیدایی عوالم غیب مطلق و نیز ارتباط آنها با وحدت ذات و عوالم فروتر میباشد. نتایج ناشی از این پژوهش نشان میدهد که در رویکرد هستیشناسانه این دو متفکر الوهیت محل ظهور اسماء ذات و ربوبیت، مقام ظهور افعال هستند که هر کدام وجوه خاصی دارند. این مراتب به لحاظ وجه ذاتی، بینیاز از خلق و به جهت وجه اسمایی، نقطه آغازین ظهور اسماء هستند. از آنجاکه الوهیت از منظر هر دو متفکر با ذات تمایز چندانی ندارد تناقضگویی در توصیف این مرتبه شایان توجه است. همچنین ربوبیت به لحاظ ذات، ظلمت و غیب مطلق و به لحاظ وجه خلقی، اعیان مظاهر خلق و غیب نسبی است. بهرغم شباهتهای شایان توجهی که در رویکرد دو متفکر به الوهیت و ربوبیت شده در توصیفات آنها از این دو عالم، ترجیح رویکرد معرفتشناسانه ابن عربی بر رویکرد وجودشناسی د لئون آشکار است؛ از این رو تبیین آنها از علت ظهور تا حدی متفاوت میشود.
Divinity and Lordship are two levels of the absolute unseen worlds in existence that have a special place in ontology. The present paper reports on a comparative study of Ibn-Arabi’s and De Leon’s views on the absolute unseen worlds. The concept of the absolute unseen worlds is defined as the level of divinity considering the essence and names, and the level of lordship considering the essence, both of which have no direct relationship with the real world ontologically. The results of this study are based on close reading of Ibn Arabi’s and De Leon’s works and the commentaries added to them. The study aimed to explain the causes of the absolute unseen worlds and their relationship with unity of essence and the lower worlds. Based on the ontological approach of these two thinkers, it can be inferred that divinity is the setting of essence names and lordship is the setting where acts appear, all with their specific aspects. These levels are independent by nature from creation and are the starting point for the emergence of names. As from both thinkers’ point of view divinity is not much different from essence, contradiction in their description of this level is remarkable. Despite considerable similarities between the two thinkers' approach, Ibn Arabi's epistemological approach is is different from De Leon's ontological one.
Machine summary:
به رغم شباهت هاي شايان توجهي که در رويکرد دو متفکر به الوهيت و ربوبيت شده در توصيفات آن ها از اين دو عالم ، ترجيح رويکرد معرفت شناسانه ابن عربي بر رويکرد وجودشناسي د لئون آشکار است ؛ از اين رو تبيين آن ها از علت ظهور تا حدي متفاوت ميشود.
اما وجه فرودين ربوبيت که ابن عربي آن را اعيان ثابته مينامد ازآن جهت که محل ظهور اعيان در عالم عين است غيب نسبي خداوند به شمار ميآيد که در اين مقاله تنها به آن اشاره اي شده است .
در مطالعۀ آراء ابن عربي و د لئون در توصيف عوالم غيب ، آنچه به نظر جاي تأمل و تدبر دارد وجوهي است که اين دو متفکر براي هر دو مرتبۀ الوهيت و ربوبيت قائل هستند.
الوهيت اگرچه معلوم اول و محل ظهور اسماء الهي است ؛ اما از آن جهت که مقام ازليت و وحدت است و در آن مرتبه هيچ صفت ثبوتي به خداوند تعلق نميگيرد، متفاوت از ذات نخواهند بود به همين دليل توصيفات ابن عربي از الوهيت و ذات در بعضي موارد از يکديگر قابل تشخيص نيست .
ابن عربي با رويکرد معرفتي وجه أسمايي الوهيت را مرتبۀ ظهور أسماء تنزيهي خداوند دانسته و به همين دليل نام واحد را براي مرتبۀ ذاتي الوهيت ، برميگزيند که خداوند فراتر از هر اسم تشبيهي و تنزيهي است و د لئون با رويکرد وجودي به اين مرتبه توجه کرده و "حوخما" را مرتبه اي پيش از خلقت دانسته که بذر وجود را در خود نهفته دارد.