Abstract:
اعمال سلیقه شخصی در دین، همواره تنشهایی را در پی داشته است. یکی از مصادیق برخورد سلیقگی و غیرصحیح با اولیای الاهی، این است که برخی افراد خود را «سگ» آنان خطاب میکنند. این نوشتار درصدد برآمد تا این حرکت را ریشهیابی و نقد کند. لذا بعد از آنکه اثبات شد، «سگ» نامیده شدن ابتدائا در زمان صفویان و مشخصا توسط شاه عباس دوم ابداع شده و بعد از وی بود که این عمل غیرصحیح در جامعه شیعی انتشار یافته، به نقد محتوایی و مفهوم این عمل پرداخته و اثبات میشود، با توجه به اینکه امیرالمؤمنین مردم را از ذلیل کردن خود در برابر آن حضرت بازداشت و اینکه واژه «سگ» در زبان آیات و روایات در معنای ذلتبار و منفی به کار رفته، صحیح نیست که عبارت «سگ» به عنوان تواضع در برابر اهل بیت به کار رود.
Applying individual tastes and temperaments while performing religious rites often bring about some tensions. This holds true in the case of applying unpleasant designations to oneself when comparing oneself to any of the Ahl al-Bayt. This practice is frowned upon in the hadith, hence strictly prohibited
Machine summary:
لذا بعد از آنکه اثبات شد، «سگ» نامیده شدن ابتدائا در زمان صفویان و مشخصا توسط شاه عباس دوم ابداع شده و بعد از وی بود که این عمل غیرصحیح در جامعه شیعی انتشار یافته، به نقد محتوایی و مفهوم این عمل پرداخته و اثبات میشود، با توجه به اینکه امیرالمؤمنین (علیه السلام) مردم را از ذلیل کردن خود در برابر آن حضرت بازداشت و اینکه واژه «سگ» در زبان آیات و روایات در معنای ذلتبار و منفی به کار رفته، صحیح نیست که عبارت «سگ» به عنوان تواضع در برابر اهل بیت(علیهم السلام) به کار رود.
تاریخچه موضوع درمورد ریشهیابی مسئله مزبور باید گفت، آنچه در جستجوهای تاریخی به دست آمد، این بود که نخستین فردی که به خود عنوان «سگ اهل بیت» داده، نه یک عالم و فقیه و حتی یک نوحهخوان و مداح یا هیئتی و عزادار امام حسین (علیه السلام) و حتی یک فرد عادی و ساده، بلکه شاه عباس صفوی بوده است (عاملی و ساوجی، ۱۴۲۹: ۷).
لذا میتوان فرمایش امام (علیه السلام) را در این مورد نیز به کار برد که اهل بیت(علیهم السلام) از اینکه دوستداران ایشان، خود را سگ آنها بنامند، سودی نمیبرند و آن افراد در دنیا به مشقت افتاده و در آخرت نیز زیانکار خواهند شد.
حتی اگر قرار باشد به صورت ساده و سطحی نیز به قضیه نگاه شود، باز هم صحیح به نظر نمیرسد که شخصی که محبت امام حسین (علیه السلام) را در دل دارد، خود را سگ ایشان بنامد؛ برای اینکه این دشمن امام (علیه السلام)، یعنی یزید بوده که سگ نگه میداشت (ابن جوزی، ۱۴۲۶: ۶۴)؛ نه امام حسین (علیه السلام).