Abstract:
شرف الدین شفروه اصفهانی با وجود داشتن یک دیوان هشت هزار بیتی و برابری مضمونی و محتوایی با شعر برخی از معاصرانش که از شهرت و شناختگی لازم برخوردار شدند،در گوشهی گمنامی کتابهای تاریخ ادبیات مانده است.به نظر میرسد یکی از دلایل این گمنامی مجهول بودن و یا دشواری تلفظ نام خاندانی شاعر است که چگونگی تلفظ آن و وجه تسمیهاش در این مقاله بررسی شده است.
Machine summary:
"اما آنچه برای ما در این نقل قول اهمیت دارد،مطلبی است که مؤلف از قول پسر
از این نقل قول ابن ابو الوفاء اطلاعات دیگری از خاندان شفروه به دست میآید
و آن ارادت همگانی آن خاندان به حضرت علی مرتضی(ع)است که در شعر شرف الدین نیز فراوان به آن برمیخوریم.
خاندانی تا این حد مجهول و تردیدآمیز!!!نام خاندانی شاعر(شفروه)،چگونه تلفظ میشود؟و به چه معنی؟
تحریفهای این نام فامیلی به متون راه پیدا میکند و علت انتساب و معنی آن نیز
تمام شکلهای احتمالی این کلمه در کتاب الجواهر المضیه آمده است و مؤلف
)دربارهی تلفظ و معنی این کلمه مطرح شده است.
و برخی تذکرهها نیز با حذف نام شفروه و آوردن شرف الدین اصفهانی خود را
و نام روستایی در نزدیکی جادهی همدان-بیجار ثبت شده است که شباهتی به این کلمه دارد،با عنوان«شبرتو» (Cabartu) (لغتنامه،ذیل شبرتو)
شده است و این شاید محکمترین دلیل برای نام شخص بودن کلمهی شفروه است،
-ظهیر الدین عبد الله شفروه که پسر عموی شاعر است.
این شخص(حسین)برادرزادهء شرف الدین است.
اقبال آشتیانی دربارهی این کلمه و خاندان شاعر و شعر شرف الدین مطالعه و اعلام
بیش از دیگران دربارهء این شاعر تحقیق کرده و حاصل تحقیق خود را هم در کتاب ارزشمند تاریخ نظم و نثر(ص 201)آورده است و هم به عنوان تعلیقات
میشود که در این خاندان نام یکی از نیاکانشان بوده است...
نام نیای شرف الدین که خاندانش بدو منسوب بوده،شفروه بوده است.
است:شرف الدین عبد المؤمن بن هبة الله بن محمد بن هبة الله بن حمزه شفروه"