Abstract:
آنچه در این پژوهش بدان پرداخته میشود زیباشناسی ارکان موسیقی در دو مجموعهی شعری سرشک می باشد. در اشعار م.سرشک به کار گیری ارکان زیباشناسی از بسامد چشمگیری برخوردار است. توازن یکی از مهمترین ارکان زیباشناسی است که به طور نسبتا وسیعی اشعار سرشک را در بر میگیرد. باید یادآور شد که این ویژگی(توازن)، به صورت کاملا پخته و منسجم در مجموعهی هزارهی دوم آهوی کوهی خود را نمایان میسازد. در این مجموعه نمیتوان به شعری رسید که از انسجام و استحکام حاصل شده از توازن، برخوردار نباشد.
Machine summary:
"(هزاره/150) علاوه بر تأثیر وزن بیرونی، میتوان اذعان داشت که تکرار اصواتی مانند «کسره» و مصوت «ای» و تکرار مصوت «آ» به همراه تکرار صامت «ر» که از صامتهای روان است، موسیقی شعر را دو چندان کرده است و به خوبی احساس شادی و آرامش را به ذهن القا میکند.
در زیباشناسی جناس در شعر شفیعی میتوان این نکته را افزود که کاربرد جناس در اشعار وی «بر حسب طبیعت موسیقی و آهنگی است که در ذهن شاعر باعث تتابع کلماتی با صداهای مشترک شده است.
قافیههای اصلی حروف قافیه بر دو نوع است: 1- حرف یا حروفی که جزء اصلی کلمه قافیه هستند، مانند «نگ» در کلمات هم قافیهی «سنگ و رنگ» در شعر ذیل: چون آتش اگر جرقه از سنگ زدی یا آب صفت، جامه به هر رنگ زدی خاکت بر سر که زیر پا ماندی از آنک، چون باد به هر چه یافتی چنگ زدی (هزاره/152) 2- حرف یا حروف الحاقی به واژههای همقافیه نظیر پسوندها و ضمایر متصل؛ مانند «ها» در آخر واژههای همقافیه «یاد و ریگباد» در شعر: نیمش از حقیقت و نیمی زیادها شهریست در محاصره ریگبادها (هزاره/30) در کل میتوان گفت قافیه با حروف اصلی در اشعار شفیعی نسبت به قافیههای الحاقی از بسامد بسیار بالایی برخوردار است و آنچه از دیدگاه زیباشناسی قافیههای اصلی و الحاقی اشعار سرشک را بسیار گوش نواز کرده و تأثیر موسیقایی دو چندانی به اشعارش بخشیده است، تناسب الفاظ یا زیبایی معنوی است که همان تنوع در عین وحدت میباشد."