Abstract:
هدف پژوهش حاضر،بررسی هزینهء انرژی راه رفتن در دامنهای از سرعتها بین دو گروه دانشجویان دختر غیر ورزشکار چاق و با وزن طبیعی بوده است.آزمودنیهای این پژوهش را تعداد 19 دختر دانشجو که براساس شاخص تودهء بدن (BMI) به دو گروه چاق BMI-32/1-+1/7ṣn- 9) کیلوگرم بر متر مربع)و با وزن طبیعی BMI-21/4-+1/4ṣn-10) کیلوگرم بر متر مربع)تقسیم شدند،تشکیل دادند.برای اندازهگیری هزینهء انرژی آزمودنیها VO2 و VCO2 ،آزمودنیها هنگامی که در شش سرعت(5/0،75/0،1،25/1،75/1 متر بر ثانیه؛در دورههای پنج دقیقهای و بین هر دوره پنج دقیقه استراحت)راه میرفتند،توسط دستگاه تحلیلگر گاز اندازهگیری شد.هزینهء انرژی ایستادن در ابتدای آزمون و در شرایطی که آزمودنیها بدون هیچگونه تحرکی ایستاده بودند به مدت پنج دقیقه اندازهگیری شد.نتایج آزمون افزایش معناداری در میزان هزینهء انرژی ناخالص(8/0+-31/4)و میزان هزینهء انرژی خالص(6/0+-2/3)گروه چاق در مقایسه با میزان هزینهء انرژی ناخالص(5/0+-13/3)و میزان هزینهء انرژی خالص(5/0+-2/1)گروه با وزن طبیعی نشان داد.این در حالی است که وقتی دادهها را نسبت به وزن بدن استاندارد کردیم،تفاوت بین دو گروه در رابطه با هر دو میزان هزینهء انرژی ناخالص و خالص معنادار نبوده است.بر این اساس،میزان هزینهء انرژی ناخالص افراد چاق بیشتر از افراد با وزن طبیعی است؛این تفاوت در میزان هزینهء انرژی خالص دو گروه نیز وجود دارد اما به دلیل میزان هزینهء انرژی ایستاده کمتر در افراد چاق،مقدار آن کمتر میباشد.با توجه به نتایج به دست آمده،به نظر میرسد وزن بدن،عامل اصلی تفاوت هزینهء انرژی در سرعتهای مختلف راه رفتن بین زنان چاق و با وزن طبیعی باشد اما موارد دیگری نظیر:عوامل بیومکانیکی و فیزیولوژیکی نیز نقش مؤثری در این افزایش دارند.
Machine summary:
"با توجه به نتایج به دست آمده،به نظر میرسد وزن بدن،عامل اصلی تفاوت هزینهء انرژی در سرعتهای مختلف راه رفتن بین زنان چاق و با وزن طبیعی باشد اما موارد دیگری نظیر:عوامل بیومکانیکی و فیزیولوژیکی نیز نقش مؤثری در این افزایش دارند.
ملانسون و همکاران(2003)معادلات رگرسیونی را ارائه کردند که میزان هزینهء انرژی خالص راه رفتن در سرعت 4/1 متر بر ثانیه را در افراد چاق BMI-35) کیلوگرم بر متر مربع)نسبت به افراد با وزن طبیعی تنها 10 درصد بیشتر پیشبینی میکرد(10).
Freyschuss Melcher 40->BMI) کیلوگرم بر متر مربع)و با وزن طبیعی در سرعت یک متر بر ثانیه حین راه رفتن در دامنهای از شیبهای مختلف صورت گرفت،بیانگر بالاتر بودن اکسیژن مصرفی به مقدار 33 درصد در آزمودنیهای چاق نسبت به آزمودنیهای با وزن طبیعی بوده است(5)فوستو و همکاران1(1995)گزارش کردند،وقتی که افراد چاق کلاس BMI-39)II کیلوگرم بر متر مربع)روی شیب کمی راه میرفتند،میزان هزینهء انرژی خالص آنها به اندازهء 45 درصد نسبت به آزمودنیهای با وزن طبیعی بیشتر میشد(4).
همچنین مطابق با معادلهای که توسط پاندولف و همکاران3گزارش شد،آزمودنیهای با وزن طبیعی هنگامی که در سرعت 4/1 متر بر ثانیه و در حالیکه یک کولهپشتی 36 کیلوگرمی حمل میکنند راه بروند، میزان هزینهء انرژی خالص آنها به اندازه 15 درصد افزایش مییابد(14).
در رابطه با پژوهش حاضر به نظر میرسد اختلاف زیاد آزمودنیها با هم و در نتیجه انحراف استانداردهای بالا در رابطه با میزان هزینهء انرژی خالص منجر به عدم معناداری تفاوت دو گروه در سرعتهای بالا شده است؛این در حالی است که اختلاف میانگین مشاهده شده در پژوهش حاضر(12 درصد)،با نتایج مطالعات دیگر در این زمینه همخوانی دارد(13،8،6)."