Abstract:
جهانی شدن مفهومی است ناظر بر فشرده شدن جهان، تشدید آگاهی جهانی، فرایند وابستگی متقابل جهانی و آگاهی از جهان به عنوان یک کلیت یکپارچه. از این پدیده به عنوان عامل گسست بین فضا - زمان و مکان، به عنوان سه عنصر هویتساز نیز تعبیر و تفسیر میشود. جهانی شدن گرچه فرصتهای جدید و ظرفیتهای بالقوه قابل ملاحظه ای را به همراه دارد، اما ذاتا همراه با تهدیدات جدی است. از جمله میتوان به ایجاد بحران هویت در جامعه اشاره کرد. این مقاله با الهام از نوعشناسی کاستلز(Castells)، از هویت در جامعه مدرن شامل هویت مشروع کننده، آزماینده و مقاومتی، که جهانی شدن را به خصوص با تضعیف رابطه میان فهم دینی، عمل دینی و اعتقادات دینی به عنوان مقدمات پیدایش هویت دینی، ابتدا منجر به ظهور هویت مردد، پس ترکیبی و در نهایت هویت غیردینی میشود. با پیدایش هویت غیر دینی، نقش تعلیمات دینی در تربیت افراد در جامعه به عنوان یک معیار ارزشی فراگیر کمرنگ شده ، به حداقل خود رسیده ویا بیتاثیر میشود. این مقالة یک کار تحلیلی است، ضمن پذیرش این ادعا که جهانی شدن امری پویا، روبه جلو و در حال شدن است، آن را نوعی فرایند غیر دینی میداند.
Machine summary:
"283 به نظر میرسد، فرآیند جهانی شدن بیش از آنکه عامل همگرایی باشد، موجب افتراق و گسست فرهنگی شده و از این طریق، آسیبهای جدی را بر پیکر فرهنگ جوامع وارد میسازد و شهروندان در امر هویت یابی دچار چالش اساسی میکند.
1. تهدیدات هویتی از جمله تهدیداتی که فرآیند جهانی شدن به همراه دارد، متوجه هویتهای فردی و اجتماعی است که خود نیز زیر مجموعه هویت ملی میباشند.
285 انتقاد دیگری که بر جهانی شدن وارد است، اینکه این فرآیند توانایی مقولههای زمان و مکان و فضا را، که سه عضو اساسی در هویتیابی هستند، بسیار کاهش میدهد و موجب بحران هویت میشود.
فرآیند جهانی شدن، که همراه با پیشرفت فناوری اطلاعات است، تناسب فضا و مکان را، که متعلق به عصر سنت و ماقبل مدرن میباشد، بر همزده و هر چه بسیار فضاهایی را وارد مکانهایی میکند که امکان تصویر واقعی بودن آنها در خیال هم نمیگنجد، تنها به این دلیل که مکانها ثابت میمانند، ولی فضا میتواند.
با توجه به تعریف جهانی شدن؛ یعنی فشردگی فضا و زمان، افزایش آگاهی و وابستگی متقابل، از آنجایی که فرآیند جهانی شدن ارتباط میان مکان، زمان و فضا را بر هم میزند و تناسب منطقی بین آنها دیده نمیشود و از طرفی نیز اثبات شده که عناصر تمایز و تعلق در ارتباط میان مکان و فضا و عنصر ثبات و تداوم در ارتباط میان مکان و زمان معنی پیدا میکند، باید گفت: که اگر فرایند چهانی شدن یک دنیای «بیزمان» را پدید میآورد، در واقع، یکی از ابزارها و منابع اصلی هویتیابی را از بین میبرد."