چکیده:
عمل صالح یکی از پر تکرارترین موضوعاتی است که در قرآن کریم مطرح شده است، تا انسان هوشیار شود و دریابد که تلاش های او در رسیدن به سعادت هر دو جهان نقش دارد و بدون شک نتایج اعمال به عاملان آن خواهد رسید. البته نباید از نظر دور داشت که عمل صالح مانند هر امر پسندیده همواره در معرض آسیب هایی قرار دارد که می تواند آنها را از دایره اعمال نیک خارج ساخته، تمامی تلاش های عاملان آن را بی نتیجه خواهد کرد. این مقاله شرحی است در بیان آسیب هایی که قرآن کریم در آیات خود انسان را متوجه آنها می کند. حب دنیا، ریا، عجب، ارتداد و کسالت از جمله آسیب های ذکر شده است.
Righteous act is one of the most frequently used issues in the Qur’ān to make man realize that his attempts would be influential in achieving happiness both in this world and the Hereafter; and that the consequences of one’s actions will undoubtedly return to the perpetrator. However، it is to be noted that the righteous act، like any other act of decency، is prone to certain damages that can repel it from the domain of good acts and neutralize all the attempts of the performers of those acts. This article is an exposition of the damages that the Holy Qur’ān has made human beings aware of by its verses. Vanity، condescension، apostasy، and lassitude are regarded as among the most important damages.
خلاصه ماشینی:
پس هنگامی که انسان از این دنیا بار سفر بندد، مال و منال برایش زینت نخواهد بود و فقط باقیات صالحات است که برای انسان، سودمند است، بهتر است به جای آنکه کوشش خویش را برای مال و روی هم انباشتن اموال مصرف کند و در لحظهای که از دنیا برود، هیچ یک از آنها سودی به حالش نداشته باشد، و نیز خود را برای فرزندانی به رنج و سختی بیندازد که روزی علیه او برآیند و از دوست بودن با او به دشمنی روی آورند و رهایش کنند و تنهایش بگذارند، به جای همه اینها با انجام دادن اعمال صالح به خدا اعتماد کند و با این کار در دنیا و آخرت سعادتمند شود.
بسیاری از رذالتهای اخلاقی در پس این حب به دنیاست که از انسان سر خواهد زد، زینتهای دنیایی آنچنان برای آدمی جلوه نمایی خواهد کرد که حاضر خواهد شد زندگی خود را تباه سازد، و فرصتی را که به او داده شده است تا برای زندگی جاودان در سرای آخرت بکوشد، برای دستیابی به آرزوهای دنیایی خود صرف طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج13، ص443.
ریاکاران اگر انفاقی میکنند برای تظاهر و نشان دادن به مردم و کسب شهرت و مقام است و هدف آنها خدمت به خلق و جلب رضایت خالق نیست و همواره در این فکر هستند که چگونه انفاق کنند تا بیشتر بتوانند از آن به سود خود بهره ببرند و موقعیت خود را تثبیت کنند؛ زیرا آنها به خدا و روز رستاخیز ایمان ندارند و بدین سبب در انفاقهایشان انگیزه معنوی نیست، بلکه انگیزه آنها همان نام و شهرت و کسب شخصیت کاذب از این طریق است که آن نیز از آثار تکبر و خودخواهی آنهاست.