چکیده:
در بخش پایانی زیارت آل یاسین، زائر بر اساس آموزههای امام، به عرضه باورهای خود به محضر ایشان میپردازد؛ و حتمی و مسلم بودن آنها را با کلمه"حق"، که به معنای تحقق، ثبوت و ضدّ باطل است (ابن منظور، 1414: ج10، ص49؛ قرشی، 1371: ج2، ص159 و راغب اصفهانی، 1412: ص246)؛ تاکید میکند. زائر پس از ارائه اعتقادات خویش درباره توحید، نبوت و امامت به عرضه باورداشت رجعت که از ضروریات مذهب تشیع است و در دوران حضور و حیات آخرین امام واقع میشود؛ میپردازد. سپس به حقانیت مرگ و سایر مواقف پس از آن شهادت میدهد و سرانجام ضرورت موّدت به اهلبیت و پیروی از آنان را اعلام میدارد. در این نوشتار، مطابقت آموزه رجعت، مرگ، مواقف پس از آن و لزوم پیروی از اهلبیتD بر اساس آیات قرآن بررسی میگردد.
a reciter، at the last part of ‘ÃlYãsin supplication، as he has learnt from the Imam، presents his beliefs to him and confirms the certainty of his beliefs with adding the word “haqq” at the end of each part. This word denotes the meaning of existence، trueness and not being false.[1] Then، when the reciter has submitted his belief about monotheism، prophethood، and Imamate initiates to present his belief about Raj’ah which is a Shia necessary belief and will took place during the lifetime of the last Imam (A) and at time of his appearance. Afterward، the reciter will testify to the certainty of death and various phases existed after it. Finally، he declares that to be in love with the Ahl al-Baiyt and to follow them is a must.
This paper is intended to have a research about the belief in Raj’ah، death، several phases existed after it، the necessity of following the Ahl al-Baiytall based on the verses of the Quran.
خلاصه ماشینی:
"این نکته با توجه به آیه شریفه «أم حسبتم أن تدخلوا الجنة و لما یأتکم مثل الذین خلوا من قبلکم» (بقره: 214)؛ و نیز روایت پیامبرB که میفرمایند: «یکون فی هذه الأمة کل ما کان فی بنی إسرائیل حذو النعل بالنعل و حذو القذة بالقذة» (ابن بابویه، 1413: ج1، ص203)؛ قابل اثبات است؛ زیرا آیه قرآن، وقوع برخی مسائل را که در امتهای پیشین روی داده است، در میان مسلمین تایید میکند (طباطبایی، 1374: ج2، ص161) و بر اساس روایات از جمله اموری که در بنی اسرائیل روی داده، حیات مجدد مردگان پس از مرگ است، که اصطلاحا بدان «رجعت» میگوییم.
خلافت و نصرت رسولان و مومنان را در زمین و بازگشت عدهای که بدون عذاب از دنیا رفتهاند در آیات قبل مورد برسی قرار دادیم: این نکته از آیه: «هو الذی أرسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله»، نیز قابل برداشت است؛ زیرا حکومت و جانشینی مومنان و انبیا همان ظهور و غلبه دین الاهی بر دینهای باطل است؛ که با این مهم تحقق وعده عذاب امتهای نافرمان از دستورات الاهی همراه و بر اساس سخن امام باقرA در زمان رجعت روی خواهد داد: «لیظهره الله فی الرجعة» (عیاشی، 1380: ج2، ص87؛ بحرانی، 1416: ج2، ص770 و فیض کاشانی، 1415: ج2، ص338)."