خلاصه ماشینی:
"مطالبی که در مقدمه اسفار وجود دارد به روشنی بیانگر سختیها و ناملایماتی است که صدر المتألهین در وطن خود،شیراز،با آنها دست به گریبان بوده و موجب شده است تا او با اقتدا به مولای خود،علی بن ابی طالب،صبر و سکوت را بر جنگ و جدل ارجح بداند و دشواری هجرت و انزوا را در طلب یافتن گوهر مقصود و حفظ اسرار الهی بر خود هموار سازد؛ «به واسطه دشمنی زمان و عدم یاری دوران، مرا خاموشی قطنت و خشکی طبیعت به پناهگاهی استوار کشاند تا آنکه در یکی از نواحی شهرها(بیرون از شهر)منزوی گشته و با گمنامی و شکستهبالی به گوشهای خزیده و از تمامی آرزوها بریدم،آنگاه با خاطری شکسته،همت را صرف کردم تا واجب را به جا آورم تا آنچه را که پیش از این در آن زیادهروی کرده بودم،تلافی و جبران نمایم.
«لطائف صلوات نامعدود و طرایف تسلیمات نامحدود نثار او و اهلبیت مطهر و مقدسش که انجم آسمان ولایت و لالی اصداف امامتند و نتایج مقدمات آفرینش و ثمرات ازدواج دانش و بینش، جواهر کان عصمت و نبوت و یواقیت معدن طهارت و خلافت،جواهر ذاتشان از شوایب نقایص بشری مقدس بهحسب مشیت ازلی و فطرت طبعشان از ارجاس جاهلیت و انجاس معصیت منزه و مطهر، به اراده لم یزلی،«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکمکم تطهیرا» علیکم سلام الله ما ناح طائره و ما لاح للسارین فی الظلم قمر سلام منی یکتب علی العرش عطرت کتابته الاقلام و الطرس والیدا33 پایان سفر سوم تاریخ مراجعت دوباره صدر المتألهین از قم به شیراز که در ابتدای دهه آخر حیات او واقع شده است را در حدود سال 1040 دانستهاند که در این ایام به دعوت و ابرام امام قلی خان،حاکم فارس(که در آن ایام به واسطه اخراج پرتقالیها از جزایر خلیج فارس 32از شهرت و اقتدار فراوان بهره میبرد)به منظور حضور در مسقط الرأس خود و افاضه به طالبان معرفت در مدرسه خان،به شیراز نقل مکان کرد."