چکیده:
در این مقاله می کوشیم تا تفسیر هیدگر از مفهوم «خودبنیادی» و «متافیزیک تجدد» در اثرش «مفهوم تجربه هگل» بر اساس یکی از مواجهه های او با اثر سترگ و تاریخ ساز هگل یعنی پدیدارشناسی روح بیان شود. بدین منظور، نقد هیدگر به هگل در پرسش از مطلق، مفهوم خودبنیادی، و حضور یا ظهور مجدد مطلق، غایت و فرجام فلسفه او به عنوان متافیزیک تجدد و نقش مفهوم تفاوت وجودشناختی در تفکر او را بررسی خواهیم کرد. درنهایت نتیجه خواهیم گرفت که از نظر هیدگر، فلسفه هگل فلسفه ای موضوع (شناسایی) محور، خودبنیاد و به منزله متافیزیک جدیدی است که غایت به نیست انگاری تکنولوژی دوره جدید می انجامد. از این رو، هگل در فراروایت هیدگر از تاریخ متافیزیک غرب، نقشی محوری دارد و اوج غایت آن را باید به مثابه تقدیر و سرنوشت نیست انگاری تکنولوژی دوره جدید ملاحظه کرد. اما در عین حال خواهیم دید، شباهت بین آن ها در تامل در معنای پایان فلسفه و پرسش بنیادین تفکر امری انکارناشدنی است
خلاصه ماشینی:
"او ﺗﻔﻜﺮ ﻓﻠﺴﻔﻲ را ﻣﺴﺘﺠﻤﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﻛﻤﺎﻻت روح ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ، اﻣﺎ ﻫﻴﺪﮔﺮ در ﻣﻔﻬﻮم ﺗﺠﺮﺑﺔ ﻫﮕﻞ اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻠﻘﻲ ﻫﮕﻞ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای دﻳﮕﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻋﺒـﺎرت ﻣﺸـﻬﻮر ﻫﮕـﻞ درﺑﺎرة دﻛﺎرت در درسﮔﻔﺘﺎرﻫﺎﻳﻲ درﺑﺎرة ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﻠﺴﻔﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﺸﻒ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮدآﮔﺎﻫﻲ و ﺑﺪون ﺑﺤﺚ از اﻧﺘﻘﺎدات ﻫﮕﻞ از دوﮔﺎﻧﻪاﻧﮕﺎری ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻚ دﻛﺎرﺗﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮی ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﮕﻞ ﺑﺎ ﻏﺮبﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻨﻴﺎدی، ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎرة اول، ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 2931 64 ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻔﻬﻮم ﺧﻮدﺑﻨﻴﺎدی و ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻚ ﺗﺠﺪد ...
ﭘﺮﺳﺶ او اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﮕـﻞ ﺑﻪ ﭼﻪ اﺳﺘﻨﺎد و اﺳﺘﺪﻻﻟﻲ از ﻣﻄﻠﻖ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ؟ و ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﻣﻲﺗﻮاﻧـﺪ از ﻣﻄﻠـﻖ ﺑـﻪﻣﺜﺎﺑـﺔ اﻣﺮی ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﮕﻞ در ﺗﺤﻘﻖ و ﺑﻪ ﻛﻤﺎل رﺳﺎﻧﺪن ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ؟ ﻫﻴـﺪﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻏﺮبﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻨﻴﺎدی، ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎرة اول، ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 2931 ﺣﺴﻴﻦ رﺳﺘﻤﻲ ﺟﻠﻴﻠﻴﺎن و رﺿﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺣﺸﻤﺖ 74 ﻫﮕﻞ ﺧﻮد را در ﭘﺎﻳﺎن ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎن ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺮای آنﻫﺎ دو ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺘﻔـﺎوت دارد.
ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻔﺎوت وﺟﻮدﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻧﻜﺘﺔ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ در ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻫﻴﺪﮔﺮ ﺗﻮﺟﻪ او ﺑـﻪ ﻣﺴـﺌﻠﺔ ﻣﻔﻬـﻮم ﺗﻔـﺎوت وﺟﻮدﺷـﻨﺎﺧﺘﻲ ( )ontological differenceدر ﭘﺪﻳﺪارﺷﻨﺎﺳﻲ اﺳـﺖ؛ از ﻧﻈـﺮ ﻫﻴـﺪﮔﺮ، اﻳـﻦ ﺗﻔـﺎوت اﺳﺎﺳـﻲ وﺟﻮدﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺑﻴﻦ وﺟﻮد و ﻣﻮﺟﻮدات رﻳﺸﻪ و اﺳﺎس ﻣﻐﻔـﻮل ﻋﻨـﻪ و ﻧـﺎاﻧﺪﻳﺸـﻴﺪه و ﻣﺆﻟﻔـﺔ ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻜﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﻠﺴﻔﻪ از اﻓﻼﻃﻮن و ارﺳﻄﻮ ﺗﺎ ﻫﮕﻞ و ﻧﻴﭽﻪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘـﺎ از ﻏﺮبﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻨﻴﺎدی، ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎرة اول، ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 2931 ﺣﺴﻴﻦ رﺳﺘﻤﻲ ﺟﻠﻴﻠﻴﺎن و رﺿﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺣﺸﻤﺖ 75 ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻔﺎوت وﺟﻮدﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﺔ ﺗﺎرﻳﺦ اﻓﻮل و اﻧﺤﻄﺎط ﻳﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ درواﻗـﻊ ﺑـﻪ ﻏﻔﻠﺖ و ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﭘﺮﺳـﺶ از وﺟـﻮد ﻣﻨﺘﻬـﻲ ﻣـﻲﺷـﻮد."