چکیده:
زمینه: مقایسه شیوع و شدت انواع جرایم و نیز تعیین برخی از عوامل خطر در بروز جرم و بررسی گروههای در معرض خطر جرم در دو گروه مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت ضداجتماعی از اهداف عمده این تحقیق است تا با شناسایی این موارد بتوان گروههای پرخطر را جدا کرد و راهکارهای پیشگیرانه از بروز جرم توسط این بیماران را بررسی نمود.
روشها: در این مطالعه 74 بیمار مبتلا به شخصیت ضداجتماعی و 42 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی که به دلیل ارتکاب جرم طی یک سال از مهر ماه 79 تا مهر ماه 80 به بخش روانپزشکی قانونی کشور ارجاع شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در حین بررسی، پرسشنامهای که شامل برخی فاکتورهای دموگرافیک، عوامل اجتماعی موثر در بروز جرم، شدت جرایم و اطلاعاتی در مورد قربانیان جرایم بود تکمیل گردید. سپس دادهها در نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافتهها: شدت جرایم در بیماران اسکیزوفرنیک بیشتر بود و جرایم خشونتبار بیشتری مرتکب شده بودند (P=0.001) عواملی مانند مجرد بودن، بیکاری و جنس مذکر از عوامل مساعد کننده بودند و عمده جرایم در آنها به صورت تکانشی و علیه بستگان درجه اول اتفاق افتاده بود. در حالیکه در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت، بیکاری عامل زمینهساز بروز جرم نبود و جرایم بیشتر علیه افراد غریبه صورت گرفته بود(P=0.02) . همچنین بیماران مبتلا به اختلال شخصیت، بیشتر در اوائل بروز بیماری مرتکب جرم شده بودند در حالیکه در بیماران اسکیزوفرنیک به طور متوسط حدود 10-5 سال از شروع یا تشخیص بیماریشان میگذشت.(P=0.02)
نتیجهگیری: بیماران مبتلا به اختلال شخصیت جرایم بیشتری مرتکب میشوند ولی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی خطرناکترند. جهتگیری جرایم در بیماران اسکیزوفرنیک به سمت بستگان نزدیک، لزوم حمایت بیشتر خانوادهها و عدم طرد بیماران را گوشزد میکند و بالا بودن درصد بیکاری در آنان نیز میتواند تاکیدی بر لزوم بازتوانی و تقویت تواناییهای باقیمانده این بیماران در جهت کاهش جرمزایی مبتلایان باشد.
خلاصه ماشینی:
"زمینه:مقایسه شیوع و شدت انواع جرایم و نیز تعیین برخی عوامل خطر در بروز جرم و بررسی گروههای در معرض
خطر جرم در دو گروه مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی از اهداف عمده این تحقیق است تا با شناسایی
روشها:در این مطالعه 74 بیمار به اختلال شخصیت ضد اجتماعی و 42 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی
یافتهها:شدت جرایم در بیماران اسکیزوفرنیک بیشتر بود و جرایم خشونتبار بیشتری مرتکب شده بودند
بیکاری عامل زمینهساز بروز جرم نبود و جرایم بیشتر علیه افراد غریبه صورت گرفته بود(02/0- (P .
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت،بیشتر در اوائل بروز بیماری مرتکب جرم شده بودند در حالیکه در بیماران
که از این بین میتوان بیش از همه به بیماران مبتلا به اختلال شخصیت
با وجود این معیارها تقریبا تمام بیماران مبتلا به اختلال شخصیت
1)شناسایی عوامل موثر در بروز جرم در این دو دسته بیماران.
در هر دو گروه مورد مطالعه جرایم بهطور عمده تکراری بودند و
شخصیت اتفاق افتاده بود؛در حالیکه جرایم بیماران مبتلا به
در این مطالعه شیوع جرایم در بیماران مبتلا به اختلال
بروز جرم در بیماران مبتلا به شخصیت ضداجتماعی را بیش از 10 برابر
گروه بیماران اسکیزوفرنیک بهطور معنیداری جرایم به صورت تکانشی اتفاق میافتد و از شواهد اینگونه استنباط میگردد که بیماران
که بیماران مبتلا به اختلال شخصیت در اوایل سیر بیماری بیشتر مرتکب
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر موقعی مرتکب جرم شده بودند
جرایم نیز علیه آنان انجام میگرفت؛در حالیکه در بیماران مبتلا به
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت در این مطالعه بهطور عمده افراد"