چکیده:
این مقاله شرحی بر مناجات مفتقرین امام سجاد علیه السلام است. کمال مطلوب انسان از طریق عبودیت و بندگی اش حاصل می شود. حقیقت بندگی، در بنده و عبد بودن و فقر ذاتی اوست؛ اینکه خدای متعال مالک همه چیز است. فلسفه تشریع برخی عبادات همچون نماز، حج، روزه و... مهر تأییدی بر فقر ذاتی انسان و مالکیت مطلق خدای سبحان است. علاوه براین، عزت و احترام و همه ثروت و دارایی هم از آن خداست. طغیان و سرکشی انسان در دنیا، نتیجه دوری انسان از خدا و احساس بی نیازی از اوست. مناجات مفتقرین امام سجاد علیه السلام، گواهی بر فقر و نیاز ذاتی انسان به خداست و یادآور این باور است.
خلاصه ماشینی:
"نکته دیگری که از بیان نورانی امام سجاد علیه السلام استفاده می شود، این است که وسوسه ها و شبهه هایی که به دل ما راه می یابند، مانع یقین و اطمینان یافتن به حقایق و معارف الهی می شود و دل آلوده به وسواس نمی تواند مسیر تعالی و کمال را بشناسد و آنچه وسوسه و شبهه را از دل می زداید و باعث باور داشتن حقانیت طریق الهی و مسیر تعالی و کمال می گردد، اوامر و روشنگری هایی است که خداوند فراروی ما قرار داده و شناخت آنها و به کار بستنشان، شیطان را از حریم دل انسان خارج می سازد و نور الهی را بر آن حاکم می کند.
باید حال ما چون کسی باشد که لباسش آتش گرفته، و هرچه تلاش می کند، نمی تواند آن را خاموش کند؛ شعله های آتش، بدنش را نیز می سوزاند و فریادرسی جز خدا نمی یابد و با همه وجود از خداوند یاری می طلبد و خطاب به او می گوید که خدایا، تنها تو می توانی مرا از این مصیبت و گرفتاری برهانی و نجات دهی.
اما اگر کسی این نیازهای معنوی و اساسی را درک نکرده و فهم او در امور مادی و مشکلات دنیوی متوقف مانده باشد، در دعا و توسل خود تنها از خداوند می خواهد که بیماری اش را شفا دهد و مشکلات مالی و مادی اش را برطرف سازد و از این سخن امام سجاد علیه السلامکه خدایا، سوز دل مرا جز لقای تو خاموش نمی کند، درک و فهمی ندارد."