چکیده:
این مقاله شرحی است بر نجوای نیازمندان به معبود؛ دعای مفتقرین امام سجاد علیهالسلام، که توسط استاد صورت گرفته است. انسان به هنگام مناجات باید اولا، نیازهای خود را شناخته و آنها را مجسم سازد. ثانیا، باور کند که خدای متعال دارای قدرت نامتناهی است و میتواند نیازهای او را برطرف سازد. ثالثا، معتقد باشد که تنها خداست که می تواند نیازهایش را برطرف سازد. خدای متعال نعمت های گرانبهای فراوانی در اختیار ما قرار داده است که با اندک تأمل می توانیم قدر نعمتهای الهی را بدانیم و شاکر خدای متعال باشیم. در دعاهای خود، صرفا نباید از خدا درخواست حاجات مادی و گذرا بکنیم، نعمتهای معنوی بس ارزشمندترند. در ادعیه مأثور از معصومان علیهم السلام ما را به این مهم توجه داده اند که در مناجات خود توجه به ارزش های معنوی و متعال داشته باشیم.
خلاصه ماشینی:
"ازاین رو، خداوند در درجه اول درصدد برآمده که توجه انسان را به نیازهایی جلب کند که او آنها را می شناسد و در این باره می فرماید: قل أرأیتم إن أخذ الله سمعکم وأبصارکم وختم علی قلوبکم من إله غیر الله یأتیکم به انظر کیف نصرف الآیات ثم هم یصدفون (انعام: 46)؛ بگو: مرا گویید که اگر خداوند گوش ها و چشم های شما را بگیرد و بر دل های شما مهر نهد، کدام خداست جز خدای یکتا و الله که آن را برای شما باز آرد؟ بنگر چگونه آیات را گونه گون بیان می کنیم، سپس آنان روی می گردانند.
همچنین با توجه به منافع فراوان شب و ازجمله اینکه خداوند شب را فرصت استراحت و آرامش انسان در پی خستگی روز قرار داده، خداوند در آیه بعد می فرماید: قل أرأیتم إن أخذ الله سمعکم وأبصارکم وختم علی قلوبکم من إله غیر الله یأتیکم به انظر کیف نصرف الآیات ثم هم یصدفون (انعام: 46)؛ بگو: مرا گویید که اگر خداوند روز را بر شما تا روز رستاخیز پاینده کند، کدام خدایی است جز خدای یکتا که شب را برای شما آورد تا در آن بیارامید؟ پس آیا [این نشانه ها را] نمی بینید [تا ایمان آورید و راه یابید]؟ در آیه دیگر می فرماید: قل أرأیتم إن أصبح ماؤکم غورا فمن یأتیکم بماء معین (ملک: 30)؛ بگو: مرا گویید که اگر آب شما [به زمین ]فرو شود، چه کسی شما را آب روان می آورد؟ آیات مزبور گویای این حقیقت اند که ما توجهی به نعمت های ارزشمند در اختیارمان نداریم و به پاس این نعمت ها، خداوند را شکرگزاری نمی کنیم و نیز بر این باور نیستیم که جز او کسی نمی تواند نیازهایمان را تأمین کند."