چکیده:
در ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﻮاﺑﻖ ﺳﮑﻮﻧﺘﯽ ﺟﻮاﻣﻊ روﺳﺘﺎﯾﯽ اﯾﺮان، ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ اﻟﮕﻮﻫﺎی ﺟﺪاﯾﯽﮔﺰﯾﻨﯽ و اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪﻫﺎی ﺳﮑﻮﻧﺘﯽ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از رواﺑﻂ و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﻋﺸﯿﺮه ای و ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎو ﺗﻌﻠﻘﺎت ﻗﻮﻣﯽ و زﺑﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺮﻓﺮد ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻘﺎت و واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎی ﻃﺎﯾﻔﻪ ای ﺧﺎص، ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪ ﺳﮑﻮﻧﺘﯽﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ وی در روﺳﺘﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻣﻮازات ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮﻻت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺟﻮاﻣﻊروﺳﺘﺎﯾﯽ و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت و ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎی روﺳﺘﺎ- ﺷﻬﺮی، در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﺑﯽ روﯾﻪ و ﺑﯽ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎو اﺛﺮﮔﺬاری آن ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﮐﺎﻟﺒﺪی-ﻓﻀﺎﯾﯽ روﺳﺘﺎﻫﺎی ﭘﯿﺮاﻣﻮن و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﮐﺎﻟﺒﺪی – ﻓﻀﺎﯾﯽ آن ﻫﺎو ﺑﺮﺧﯽ ﻋﻮاﻣﻞ دﯾﮕﺮ، اﻟﮕﻮی ﺟﺪاﯾﯽ ﮔﺰﯾﻨﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎه ﻫﺎی روﺳﺘﺎﯾﯽ، دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻫﺎیزﯾﺎدی را ﺑﺨﻮد دﯾﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ وﯾﮋه در روﺳﺘﺎﻫﺎی واﻗﻊ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﻤﻮد ﻋﯿﻨﯽ ﺗﺮی ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺷﻬﺮ ﻧﻮرآﺑﺎد ﻣﻤﺴﻨﯽ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ، روﺷﻦﺷﺪ ﮐﻪ در اﺗﺮ ﺗﺤﻮﻻت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت، رواﺑﻂ و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎﺷﻬﺮ ﻧﻮرآﺑﺎد از ﯾﮑﺴﻮ، ﺗﺤﻮﻻت ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ- ﮐﺎﻟﺒﺪی و ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﺘﺄﺛﺮ از ورود ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ و ﻧﯿﺰ ﻧﻘﺶآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﺷﻬﺮی از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، اﻟﮕﻮی ﺟﺪاﯾﯽ ﮔﺰﯾﻨﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮردﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺘﺤﻮل ﺷﺪه و از اﻟﮕﻮی ﺟﺪاﯾﯽ ﮔﺰﯾﻨﯽ ﺑﺎ رﯾﺸﻪ ﻫﺎی ﻗﻮﻣﯽ و ﻗﺒﯿﻠﻪ ای ﺑﻪ ﺟﺪاﯾﯽﮔﺰﯾﻨﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ وﺿﻌﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدی و ﻣﻌﯿﺸﺖ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ اﻣﺮوزه در اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ،اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪﻫﺎی ﺳﮑﻮﻧﺘﯽ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺑﺮاﺳﺎس وﺿﻌﯿﺖ اﻗﺘﺼﺎدی ﺻﺎﺣﺒﺎن آن اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻠﻘﺎت و ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎی ﻗﻮﻣﯽ و ﻗﺒﯿﻠﻪ ای در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﮐﻢ رﻧﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
"از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ : · ﻧﻘﺶ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﮐﻤﺒﻮد زﻣﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهی ﺳﺎﺑﻖ و در واﺣﺪﻫﺎی ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪی و ﺟﺪا ﺷﺪن و ﭘﺮاﮐﻨﺶ اﻓﺮاد ﯾﮏ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﻃﺎﯾﻔﻪ از ﻫﻢ و در ﻣﺤﻼت ﻣﺨﺘﻠﻒ در روﺳﺘﺎی روﺳﺘﺎﻫﺎی ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺷﻬﺮ ﻧﻮرآﺑﺎد · ﻣﻬﺎﺟﺮ ﭘﺬﯾﺮی روﺳﺘﺎ و ﺟﺎذب ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻮدن آن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ آن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﻮرآﺑﺎد و وﺟﻮد اﻣﮑﺎﻧﺎت، ﺧﺪﻣﺎت رﻓﺎﻫﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻄﻠﻮب · ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮدن ﻗﯿﻤﺖ زﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ اﺧﯿﺮ در اﯾﺠﺎد ﻣﺴﺎﮐﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻬﺎﺟﺮان و ﺧﻮش ﻧﺸﯿﻨﺎن در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ · ورود ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺣﺎﺻﻞ از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺧﺎرج از روﺳﺘﺎ اﻋﻢ از آﻧﺎن ﮐﻪ ﻗﺒﻼ از روﺳﺘﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده اﻧﺪ و ﻧﯿﺰ اﻓﺮاد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬار ﺷﻬﺮی ﭼﻨﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻠﯽ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ واﺣﺪﻫﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ و ﻏﯿﺮ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ در ﻣﺤﻼت ﻣﺨﺘﻠﻒ روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻧﻪ اﻟﺰاﻣﺎ در ﻣﺤﻼت ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان ﺧﻮد ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﺷﻬﺮ ﻧﻮرآﺑﺎد، در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﯿﻮهی ﻣﻌﯿﺸﺖ از ﺷﯿﻮهی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﺸﺎورزی و داﻣﺪاری ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﯿﺰ در ﺗﺤﻮل اﻟﮕﻮی ﺟﺪاﯾﯽ ﮔﺰﯾﻨﯽ در اﯾﻦ روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد واﺣﺪﻫﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﺷﺎﻏﻞ در ﺷﻬﺮ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اراﺿﯽ روﺳﺘﺎ، ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارزش ﻫﺎﯾﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﻫﻢ ﺟﻮاری ﺑﺎ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ ﻋﮑﺲ ﻫﺎی ﺷﻤﺎره1و2- ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﻟﮕﻮی ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻧﻮﺳﺎز در روﺳﺘﺎﻫﺎی ﮔﭽﮕﺮان و ﺷﻬﺮک ﮔﭽﮕﺮان ﻣﺄﺧﺬ : ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﻧﮕﺎرﻧﺪﮔﺎن، ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 9831 ﻓﺼﻞ ﻧﺎﻣﻪ آﻣﺎﯾﺶ ﻣﺤﯿﻂ، ﺷﻤﺎره 51 82 ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ زﺑﺎﻧﯽ، ﺗﺎ دﻫﻪ ﻗﺒـﻞ ﺗﻤـﺎﻣﯽ روﺳـﺘﺎﻫﺎی ﻣـﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ دارای وﺣـﺪت و ﻫﻤﮕﻮﻧﯽ ﺑﻮده اﻧﺪ ."