چکیده:
سبب یا علت انجام کاری در زبان روسی در بسیاری از موارد با آنچه در زبان فارسی وجود دارد فرق می کند. این تفاوتها وقتی رونمایی می شوند که علت به کمک حروف اضافه بیان شود. حروف اضافه در زبان روسی علاوه بر ویژگی مکانی و هدفی ، ویژگی سببی نیز دارند که هنگام گفت وگو به زبان روسی و ترجمه از فارسی به روسی از اهمیت خاصی برخوردارند. زبانآموزان ایرانی در طول دورة فراگیری زبان به طور سطحی با آن آشنا می شوند ولی آنطور که باید و شاید به آنها آموزش داده نمی شود. در زبان روسی یک حرف اضافة معین برای بیان علت خاصی به کار می رود، به گونه ای که حرف اضافه دیگر نمی تواند جایگزین آن شود. بار معنایی اسامی و افعالی که حروف اضافة سببی با آنها به کار می روند و همچنین نتیجه ای که علت ، باعث به وجود آمدن آن شده است ، در تعیین حرف اضافة سببی مربوطه نقش اساسی دارند؛ از این رو زبانآموزان ایرانی همواره در بیان علت دچار مشکل می شوند. در این مقاله مشکلات زبانآموزان ایرانی و اثبات این گزاره مورد بررسی قرار می گیرد
خلاصه ماشینی:
علت در زبان روسی همانند زبان فارسی به کمک حروف اضافه ٣ و حروف ربط بیان می شود، اما حروف اضافه در زبان روسی ، برای بیان علت بار معنایی متفاوت دارند؛ به گونه ای که یک حرف اضافة سببی ٤ در شرایط معینی و با اسامی مشخصی به کار می رود که با حرف اضافة سببی دیگر نمی شود جایگزین کرد؛ به طور مثال اگر در جمله ای علت ، پدیدهای طبیعی باشد و منجر به نتیجة نامطلوب و ناخوشایند برای نهاد شود، یعنی بار معنایی منفی داشته باشد، از حرف اضافة из-за استفاده می شود: به علت باران ما دیر کردیم .
انوری در کتاب دستور زبان فارسی کاربرد حرف اضافة «از» را چنین توضیح می دهد: حرف اضافة از، در جملات زیر برای بیان علت و سبب به کار می رود: از ماجرایی که حکایت کرد بسیار تعجب کردم، از کاری که کردم پشیمان هستم (انوری، ١٣٧٩: ١٧٧).
گلازوناوا در دستور زبان روسی می نویسد: حرف اضافة سببی от با اسامی به کار می رود که بیانگر حالات فیزیکی و روحی فرد هستند که نتیجة آنها تأثیر علت و یا شرایط بیرونی است (گلازوناوا، ٢٠٠٣: ٢٢).
گلازوناوا در دستور زبان روسی می گوید: حرف اضافة с برای بیان علت در زبان محاورهای و با اسامی معدودی با بار معنایی منفی که بیانگر حالات روحی فرد هستند و بر پایة عملی معین و یا کلمات معین قرار دارد، به کار می رود (گلازوناوا، ٢٠٠٣: ٢٣).