چکیده:
جهانی شدن کسب و کار و دسترسی گسترده به رسانه ها به واسطه فناوریهای جدید، وضعیت سازمان ها را بیش از پیش شفاف کرده است . با توجه به اینکه آشنا نبودن سازمان ها با نحوه مدیریت رسانه ها در زمان بحران ممکن است خسارت ناشی از آن را افزایش دهد، آگاهی از نحوه ارتباط با رسانه ها در همه اوقات برای سازمان ها امری ضروری است . بنابراین هدف این مقاله دستیابی به درکی عمیق تر از نحوه ارتباط سازمان با رسانه ها در زمان های بحرانی است که در این خصوص سعی شده است از تمامی نظریات مربوط به این امر برای ارائه یک مدل پیشنهادی اقتضایی کمک گرفته شود. بدین منظور پس از بررسی و تجزیه تحلیل نظریات چندین صاحبنظر، استراتژیهای ارتباط با رسانه ها در طول بحران در قالب مدل پیشنهادی ارائه شده است . از نکات قابل توجهی که در این مقاله میتوان به آن اشاره کرد، ضرورت حفظ ارتباط با رسانه ها در طول بحران است که باید تلاش کرد همواره حفظ شده و ادامه یابد. لزوم تدوین برنامه ارتباطی بحران و تعیین یک شخص سخنگو برای برقرار کردن ارتباط با رسانه ها، مشخص کردن مخاطبان هدف و در نهایت علاقه مندی مدیران و کارکنان سازمان به حل بحران در مرحله پس آن از دیگر نکات نکات مورد توجه در این مقاله است .
خلاصه ماشینی:
لزوم تدوین برنامه ارتباطی بحران و تعیین یک شخص سخنگو برای برقرار کردن ارتباط با رسانه ها، مشخص کردن مخاطبان هدف و در نهایت علاقه مندی مدیران و کارکنان سازمان به حل بحران در مرحله پس آن از دیگر نکات نکات مورد توجه در این مقاله است .
به عقیده دارلینگ و کش ، یک گام مهم برای مقابله با بحران ارتباطات موثر است ، شرکت هایی که به طور آزادانه اطلاعات را منتشر میکنند بهترین شانس را برای مدیریت مسائل دارند بنابراین ارتباط با رسانه ها نکته قابل توجهی است که سازمان ها برای عبور از وضعیت بحران باید مدنظر قرار دهند.
آنان اقدامات زیر را در این مرحله پیشنهاد میکنند: ـ توجه به عامه مردم و اظهار نگرانی و تمایل آنان به شرکت در حل مشکلات ـ نظارت بر مسئله تا زمانی که از شدت آن کاسته شود ـ آگاه کردن رسانه ها از اقدامات سازمان ـ ارزیابی نحوه مدیریت در طول بحران گذشته ـ ترکیب این بازخورد با طرح بحران ، بهبود طرح و جلوگیری از بحران های آتی ـ توسعه برنامه های ارتباطی بلندمدت برای کاهش خسارات ناشی از بحران ارتباط با رسانه ها در مرحله پیش از بحران در این قسمت علاوه بر مدل ارتباطی فوق به بررسی برنامه ریزی ارتباطات بحران یوسلی و نظریات اسکوگلند و اولسن (١٩٩٥) مارش و رابینز ( ٢٠٠٤) درباره برنامه ارتباطات پیش از بحران خواهیم پرداخت .