چکیده:
رابـرت جنسـن نویسندة Progressive می گوید : «اگر پوشش خبری دو هفـتة اول جـنگ نشانة چیزی باشد، در حقیقت نشانة به شکست انجامیدن موفقیـت های خبرگزاری ایالات متحده امریکاست . در طول جنگ هیچ بحث و مـناظرة مهمی در برنامه های اصلی ش بکه های CBS، ABC، NBC یا PBS جـریان نداشـت و رسـانه هـا حتـی اطلاعـات واقعـی را نـیز به خوبی بیان نمی کردند». تحلـیل هـای جانـبدارانة ژنـرال هـای اسـبق ارتش از جنگ ، گزارش های غیرواقعـی در مورد خواسته های مردم عراق و تلفات آنها، تروریسم قلمداد کـردن دفـاع نـیروهای عراقی و نا م بردن از بمباران غیرنظامیان عراقی به عـنوان درمان ظلم و بیداد، عمده مطالبی بود که طی جنگ امریکا و عراق از رسانه های امریکا پخش می شد. عملکـرد نـامطلوب رسانه های امریکا خشم مردم عراق از نحوة توصیف وقـایع جـنگ و بـی اعتمادی جهانیان نسبت به این رسانه ها را در پی د اشت . ایـن بـی اعـتمادی ، منـتقدان رسـانه ای را به این باور رساند که مطبوعات و دولت نسبت به یکدیگر وفادارند زیرا هر دو در زمرة ثروتمندان و نخبگان قـرار دارند . در حقیقت رسانه ها شرکت های بزرگی محسوب می شوند که مـنافع اقتصادی و سیاسی را با نخبگان کوچکی که دولت ایالات متحده را در دست دارند تقسیم می کنند و همواره این سوال را بی جواب می گذارند : چرا هـیچ گـاه مـردم بـه عنوان عامل موازنه در بحث و گفتگوها شرکت داده نمی شوند؟ ماریلـن دیامند در مقالة حاضر می کوشد تا گوشه ای از تحریفات خبری رسـانه هـای امـریکا را در جنگ اخیر با عراق ب ازگو کند و نقش مطبوعات و سـایر رسـانه ها را در ارائه اخبار ناعادلانه و غیرمنصفانه مورد بررسی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
در حقیقت رسانه ها شرکت های بزرگی محسوب می شوند که مـنافع اقتصادی و سیاسی را با نخبگان کوچکی که دولت ایالات متحده را در دست دارند تقسیم می کنند و همواره این سؤال را بی جواب می گذارند : چرا هـیچ گـاه مـردم بـه عنوان عامل موازنه در بحث و گفتگوها شرکت داده نمی شوند؟ ماریلـن دیامند در مقالة حاضر می کوشد تا گوشه ای از تحریفات خبری رسـانه هـای امـریکا را در جنگ اخیر با عراق ب ازگو کند و نقش مطبوعات و سـایر رسـانه ها را در ارائه اخبار ناعادلانه و غیرمنصفانه مورد بررسی قرار دهد.
در طول جنگ ، سؤالات بسیاری در مـورد نقـش رسانه های امریکایی مطرح بود و گروهی نقش این رسانه ها را اطلاع رسانی قلمداد می کردند اما پس از پخش مقادیر کثیری از گزارش های غلط که طی قرارداد پنتاگون و گزارشگران مستقر در محل (مبنـی بر عدم رعایت قوانین و پخش خبرهای حاکی از حمایت از جنگ ) صورت گرفت ، به نظر می رسید که ارائه و آخرین مسئله ای است که در اطلاع رسانی به مردم مورد توجه قرار می گیرد».
« هنگامی که موضوع جنگ در میان باشد می بینیم که شبکه های خبری به سرعت ظاهر می شوند و از ژنـرال هـای قدیمـی ، افسران اسبق پنتاگون و کسانی که تنها به راه حل نظامی می اندیشند، استفاده می کنند »، اما رندل این سؤال را مطرح می کند که چرا هیچ گاه مردم را به عنوان عامل موازنه در بحث و گفـتگوهای خـود شرکت نمی دهند؟ گزارش تلفات غیرنظامیان عراقی و ساختاری که برای تشخیص بین اعمـال امریکایی ها و عراقی ها وجود داشت ، یکی دیگر از مسائل ناراحت کننده در پوشش خبری رسانه ای محسـوب مـی شـد .