چکیده:
بر اساس ادعای غالب ، پست مدرنیسم اندیشه ای ذهنی و ایده الیستی است که در برهه ای از زمـان ، در اواخر قرن بیستم ، در محافل روشنفکری سربرآورد؛ اما به واسـطه ایـده الیسـم نهفتـه در خـود نتوانست در واقعیت های اجتماعی جلوه گر شود و رو به افول رفت . مقاله حاضر، با تکیه بـر روش نشانه شناسی و از رهگذر تحلیل و مقایسه چهار کارتون تلویزیونی در دو برهه مختلف ، دهه ١٩٧٠ و بعد از آن ، این ادعا را مطرح میسازند که تاثیر گرایش های مختلف پست مدرنیسم بـر تولیـدات فرهنگی بیش از آن چیزی است که تصور میشود. کارتون های جدید به عنوان یکـی از تولیـدات فرهنگی که کودکان را مخاطب قرار میدهند، مشحون از نشانه هایی پست مدرنیسـتی هسـتند کـه حمله به فراروایت ها، جوهر ستیزی، نفی حقیقت ، نفی بازنمایی، نفی سوژه گی و چندپاره گی هویت از جمله آنهاست . تحلیل نهایی گزارش این است که کودک از ابژه تربیتی در گفتمـان مـدرن بـه سوژه سرگرمی در گفتمان پست مدرن تبدیل شده است .
خلاصه ماشینی:
نشانه های پست مدرن در کارتون های تلویزیونی (تحلیل نشانه شناسی کارتون های آن شرلی، پسر کوهستان ، کیم پاسیبل و بن تن ) دکتر مهدی نجف زاده ، دکتر سید حسین اطهری * چکیده بر اساس ادعای غالب ، پست مدرنیسم اندیشه ای ذهنی و ایده الیستی است که در برهه ای از زمـان ، در اواخر قرن بیستم ، در محافل روشنفکری سربرآورد؛ اما به واسـطه ایـده الیسـم نهفتـه در خـود نتوانست در واقعیت های اجتماعی جلوه گر شود و رو به افول رفت .
مقاله حاضر، با تکیه بـر روش نشانه شناسی و از رهگذر تحلیل و مقایسه چهار کارتون تلویزیونی در دو برهه مختلف ، دهه ١٩٧٠ و بعد از آن ، این ادعا را مطرح میسازند که تأثیر گرایش های مختلف پست مدرنیسم بـر تولیـدات فرهنگی بیش از آن چیزی است که تصور میشود.
اما نگاهی دقیق تر به ابزارهای فرهنگی کودکان در دهه های اخیر نشان میدهد که بـا وجود حمله پست مدرن هـا و رخنـه سـلطه فرهنگـی مـدرن بـه ایـن صـنعت ، مفـاهیم پست مدرن همچون مدرنیسم ، مستعد بازتولید گونه دیگری از فرهنگ در آثـار کودکانـه هستند که به مراتب میتواند بر دنیای آینده کودکان تأثیر بیشتری داشته باشـد؛ چـرا کـه برخلاف مدرنیسم ، مفاهیم پست مدرن نوعی از نسبیت گرایی فرهنگی را برای کودکان به ارمغان آورده اند.
کودکان با ورود به دنیای بلوغ ، شمایلی از پدر و مادر خود مـیشـوند امـا در کارتون های جدید چنین مفهومی از نظام ارجاعی غایب است و نشانه های روشـنی کـه مرز میان بزرگسالی و کودکی را مشخص سازد وجود ندارد.