چکیده:
زمینه و هدف: اختلال هویت جنسی و پارافیلیا و درمان های مربوطه از موارد بحث انگیز در روانپزشکی است. نگارندگان مواردی از اختلالات فوق را که از طریق روش های رفتاری تحت درمان قرار گرفتند، معرفی می نمایند.
روش بررسی: در این مقاله گزارشی از شرح حال چندین بیمار مبتلا به اختلال هویت جنسی، هم جنس گرایی و سایر پارافیلیا بوده اند و بیماری ایشان، با ملاک DSM IV منطبق بوده است شرح داده شد. این بیماران بدون در نظرگیری اختلالات همراه، تحت درمان با رفتار درمانی قرار گرفتند. روش های به کارگرفته شده شرح داده شده است.
نتایج: روش درمانی فوق به بهبودی قابل توجه علایم در این بیماران (بجز یک مورد) منجر گردید.
بحث و نتیجه گیری: اثربخشی مثبت رفتار درمانی در اکثر این بیماران حاکی از آن است که این روش می تواند جایگاه خاصی در درمان این دسته از اختلالات جنسی باشد. اگرچه موفقیت رفتار درمانی در این بیماران با تاثیر از میزان پذیرش و همکاری آنها نبوده ولی گویای آن است که پیش از غیرقابل درمان تلقی کردن این بیماران و یا به کارگیری درمان های غیرقابل برگشت مثل جراحی، در نظر گرفتن رفتاردرمانی امری منطقی است.
خلاصه ماشینی:
"نگرش نوین نسبت به همجنس بارگی همانگیزه درمانگران و هم بیماران را برای درمان تغییر میدهد و به نظر
در دههء 1960 رفتار درمانی برای همجنس بارگی شروع شد.
کلاسیک رفتار درمانی است که در درمان همجنس بارگی به کار رفته
فرابارگی سادیستیک برخی گرایشات همجنس باره بیمار آشکار گردید
بازگشت مجدد علاقه به تحصیل در بیمار وی ادامه درمان در این مورد
داد و روابط غیر سادیستیک با جنس مخالف را شروع نموده بود ولی
با ترغیب یکی از دوستانش برای درمان همجنس بارگی مراجعه نمود.
از این کار لذت میبرده است ولی در مورد هویت جنسی مردانهء خود
این رفتار را برای جلب توجه افراد مذکور برگزیده بود.
پس از آن برای بیمار رفتار درمانی با روش حساسسازی تجسمی برای
در مورد این بیمار برای تقویت تجسم،همزمان
کودکی ذکر کرده است که پس از بلوغ این افکار خود آزاد گرانه در وی
از مراجعه برای بیمار شناخت درمانی و رفتار درمانی شامل حساسیت
بسیار مورد توجه پدر بوده است و بیمار به دنبال نشان داددن نخستین
همدلانه،در جلسات اول شناخت درمانی برای بیمار و آموزش روانی برای
طی این مدت بیمار تنها دوبار فعالیت جنسی با همجنس داشت
که علیرغم تمایل و کشمکش جنسی برای انجام این عمل به شدت
با روشهای شناختی-رفتاری این اختلالات را درمان کرد.
خواهی جنسی را تحت درمان قرار دادیم که نتیجه درمانی را در 7 مورد
درمان بود که میتواند ناشی از عدم پذیرش این پدیدهها در فرهنگ
روانپزشکانی که برای درمان این اختلالات از روشهای روان پویایی"