چکیده:
در هر زبان و گویشی اسلوبهای خاصی در برابر متکلم و نویسنده قرار دارد که به
وسیله آنها میتواند کلام خود را با تأکید به مخاطب برساند.از جمله آن زبانها
بلکه بالاترین آنها زبان قرآن، زبان عربی است که اسلوبهای فراوانی از تأکید را در
خود جای میدهد، که در مجموع میتوان آنها را در ذیل تقسیمبندی تأکید در اسناد،
مسند و مسند اله مورد بررسی قرار داد.در این مقاله بهطور مختصر از برخی شیوههای تأکید در زبان قرآن سخن به میان
میرود و به یقین موارد تأکید کلام در زبان عربی بیش از اینها میباشد.
خلاصه ماشینی:
"4 15-آوردن همزهای که برای انکار ابطالی است بر سر نفی، که عباداتی مانند«ألیس»را ایجاد میکند و چون این همزه، نفی مابعد خود را میکند، اگر مابعدش منفی باشد أفاده ثبوت خواهد کرد که خود نوعی تاکید را به همراه دارد، مانند آیه شریفه:(ألیس الله بکاف عبده) 5 و(ألم نشرح لک صدرک).
مریم(19):79 16-آوردن«کلا»بر سر عبارت؛که از آن به خوبی نوعی رد با شدت که مفید تاکید است فهمیده میشود، مانند کلام الهی:(کلا سنکتب ما یقول و نمد من العذاب مدا) 1 و(کلا لاوزر الی ربک یومئذ المستقر) 2 و آنطور که صاحب مغنی از قول ثعلبی نقل میکند، وی معتقد است که کلا مرکب از کاف تشبیه و لا نافیه است و لام آن به خاطر تقویت معنا و دفع توهم معنای دو کلمه، مشدد شده است، هرچند در نزد علمای دیگر صرفا برای ردع و زجر میباشد، و برخی آن را به معنای«حقا»و برخی به معنای الا استفتاحیه میدانند، که به هر صورت نوعی معنای تاکید در آن نهفته است.
مختصر المعانی/ص 93 ب)تاکیدمسند: 1-آوردن حرف قد بر سر فعل ماضی؛مانند آیه شریفه:(و من یعتصم باالله فقد هدی الی صراط مستقیم) 1 که صاحب البرهان آن را حرف تحقیق و دارای معنای تاکید میداند و به قول زمخشری اشاره کرده میفرماید:معنای آیه این است که هدایت لامحاله و به یقین حاصل خواهد شد."