چکیده:
توسعه پایدار شهری موضوعی جذاب برای سیاستگذاران و برنامه ریزان منطقه ای محسوب می شود، بنابراین انتخاب روش و ابزار مناسب به منظور اندازه گیری کمی آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. از این رو هدف مقاله حاضر، بررسی و مقایسه ی روش های مختلف محاسبه شاخص پایداری، انتخاب روش مناسب جهت محاسبه شاخص توسعه پایدار شهری و اندازه گیری شاخص توسعه پایدار شهری برای 6 کلان شهر تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و اهواز است. نتایج حاصل از مقایسه ی روش های مختلف حاکی از آن است که بهترین و جامع ترین روش برای محاسبه ی شاخص توسعه ی پایدار شهری، استفاده از سیستم استنتاج فازی سلسله مراتبی (SAFE) است؛ زیرا در روش مذکور با به کارگیری تعداد زیادی شاخص پایه که در برگیرنده ی سطح وسیعی از ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است می توان درجه شاخص توسعه پایدار شهری را بر حسب اعداد 0 تا 1 مشخص نمود. نتایج حاصل از محاسبات صورت گرفته نیز نشان می دهد که در بین کلان شهرهای ایران در سال 1386، پایدارترین و ناپایدارترین شهرها، به ترتیب شهرهای اصفهان و تهران می باشد.
The urban development sustainability is a subject of interest for regional policy makers and a planner، so introducing certain approached for measuring it، is very important. In this paper، we compares the several approaches have been proposed to test sustainability، and propose the suitable approach for measuring urban development sustainability. Then، we measure urban development sustainability index for 6 metropolitans of IRAN. The results of comparing several approaches show that SAFE model is the best. The SAFE model compared to the aforementioned approaches appears to be quite holistic in that it uses a balanced representation of environmental، social، economical and political aspects. The results of measuring urban development sustainability indicate that the most sustainable metropolitan of IRAN in 1386، is Esfahan.