چکیده:
امروزه کارآفرینی به عنوان ابزار مهم تولید شغل و کاهش میزان بیکاری نزد کارشناسان و سیاستگذاران کشوراهمیتی فزاینده یافته است. در خصوص چگونگی رابطه مذکور، ابهامات بسیاری در کشورهای در حال توسعه ظهور یافته است. نتایج حاصل ازمطالعات گروهی از اقتصاددانان نشانگر رابطه مثبت بین بیکاری و کارآفرینی است. به عبارت دیگراین عده مطرح می سازند بالا رفتن نرخ بیکاری منجر به افزایش کارافرینی می گردد. حال آنکه برخی دیگر رابطه عکس بین این دو متغیر را مطرح می سازند و مستندا بیان می دارند که افزایش فعالیتهای کارافرینی، نرخ بیکاری را کاهش می دهد. هدف از این مقاله، بررسی رابطه علی بین کارآفرینی - به مفهوم ایجاد کسب و کارهای جدید- در صنعت ایران و نرخ بیکاری می باشد. در این راستا، آزمون علیت هیسائو برای بررسی رابطه علی بین نرخ بیکاری و کارآفرینی در بخش صنعت کشور به کار گرفته شده است. نتایج این مقاله حاکی از آن است که در بخش صنعت کشور رابطه علی یک طرفه از کارآفرینی به نرخ بیکاری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
"منتقدین این نظریه با بیان این مسئله که تاسیس و اداره بنگاه اقتصادی و کسب و کاری جدید نیاز به وجود سرمایه انسانی قابل توجه و استعداد کارآفرینی دارد، علت بیکاری بسیاری از افراد را سرمایه انسانی پایینتر ایشان نسبت به افراد استخدام شده میدانند و این گونه نتیجه میگیرند که افزایش نرخ بیکاری و نرخ بیکاری بسیار بالا، کاهش خوداشتغالی و کارآفرینی را به همراه خواهد داشت که البته نتایج حاصل از برخی مطالعات همچون Garofoli (1994) وAudretsch, Fritsch (1994) حاکی از تاثیر منفی بیکاری بر ایجاد بنگاههای جدید و در تائید نظر منتقدین می باشد.
روش شناسی، مدل تحقیق و پایگاه دادههای آماری در این بخش ابتدا به یافتههای توصیفی تحقیق با استفاده از آمارهای موجود پرداخته میشود آمارهای توصیفی مربوط، به تعداد پروانههای صادر شده در هر سال برای ایجاد وراه اندازی کسب و کارهای تولیدی جدید – کارآفرینی- و همچنین روند نرخ بیکاری کشور طی 22 سال اخیر اختصاص دارد که از سالنامههای آماری کشور در سالهای مختلف، سایت بانک مرکزی و همچنین آمار کارگاههای صنعتی مرکز آمار ایران جمع آوری شدهاند.
3- روش شناسی تحقیق در این مقاله با استفاده از با استفاده از علیت هیسائو 1 به بررسی رابطه علی بین تعداد پروانههای صادر شده برای تاسیس و راهاندازی صنایع و کسب و کارهای تولیدی جدید به عنوان معیار سنجش کارافرینی و نرخ بیکاری کشور طی دوره 1364-1385 پرداخته شده است."