چکیده:
چگونگی حضور خیام در شعر عبدالوهاب البیاتی با تاکید بر دو دفتر شعری «الذی یاتی ولا یاتی» و «الموت فی الحیاه» محمود حیدری، محمود حمیدی بلدان، شیوا متحد ص 57 چکیده مشاهده متن [PDF 763KB] پژوهش حاضر می کوشد چگونگی حضور اندیشه های خیام را، به عنوان یکی از مفاهیم پر بسامد، در شعر عبدالوهاب البیاتی شاعر نام-آشنای عراقی بررسی کند و برای انجام این کار دو دفتر شعری «الذی یاتی ولا یاتی» و «الموت فی الحیاه» که بیشترین توجه را به خیام دارند، مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مقاله خیام به سه شکل در شعر بیاتی بازیابی شده و مورد کنکاش قرار گرفته است. نخست ذکر نام خیام و توصیف او، دوم اندیشه های خیامی که شاعر تحت تاثیر آن ها به سرودن پرداخته است و پس از آن بررسی نقاب خیام که یکی از تکنیک های جدید و پر کاربرد در شعر معاصر عرب است. همچنین این پژوهش به جنبه ای دیگر از تاثیرپذیری بیاتی از خیام یعنی رباعی سرایی پرداخته است. خواننده درخواهد یافت که بیاتی زندگی، شخصیت و تفکرات خیام را به عنوان همزادی برای خود در نظر گرفته و به شعرش وارد کرده است و با نسبت دادن بسیاری از ویژگی های جدید به خیام، از او اسطوره ای می سازد که تمام ویژگی های مورد نظر شاعر انقلابی را داراست. خیام در بسیاری از سروده ها خود شاعر است و به یقین نیشابور جایگاه خیام و شهر آرمانی بیاتی، همان بغداد، زادگاه اوست.
خلاصه ماشینی:
com"/> کارشناسارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فردوسی مشهد <H1>چکیده</H1> در نقد فرمالیستی آمریکایی، شعر دارای وجودی عینی و قائم به ذات است و تنها خود شعر را میتوان به نحوی عینی ارزیابی کرد: یعنی در این دیدگاه نه احساسات و نگرشهای مؤلف یا خواننده مورد بررسی قرار میگیرند و نه زمینة تاریخی یا فرهنگی اثر.
برآیند نهایی این پژوهش، نمایانگر تجلی ارزش شعری در برخی معانی برجستهسازی شدة آن نظیر سکوت و خروش، رکود و دگرگونی و تاریکی و نور در هر دو چکامة «النجمتان» انسی الحاج و «نشانی» سهراب سپهری است که در تضادی دائمی و حل ناشدنی قرار دارند و آنچه اهمیت دارد نیز همین تباین و تنش معنایی در جایگاه عاملی است که به اجزاء شعر، وحدتی انداموار بخشیده است.
این مقاله شامل بخشهای معرفی کوتاه نقد نو و تنش، علل گزینش شاعران، بررسی و تطبیق دو اثر عربی و فارسی در پرتو نقد فرمالیستی آمریکایی و در فرجام، رسیدن به این رهیافت است که با پرداختن به خود اثر ادبی و یافتن تنشهای معناساز متن، میتوان به محتوای گویای آن دست یافت.
به تنشهای موجود در متن پرداخته خواهد شد و با تحلیل و بررسی آنها و یافتن روابطی منطقی که میانشان برقرار است، نشان داده خواهد شد که فقط با تکیه بر خود متن و عناصر و اجزای سازندة آن، میتوان به کلیت معنایی و در نهایت به وحدت انداموار شعر پیرامون مفهوم «تلاش» دست یافت.