چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزشهای مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر بهبود رابطه
والد- فرزندی دختران نوجوان بود. روش: روش مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون،
گروه گواه و پیگیری و جامعه آماری کلیه دانشآموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 19 آموزش و پرورش
87 به تعداد 1850 نفر بود. با روش چندمرحلهای از میان آنها 30 نفر - شهر تهران در سال تحصیلی 88
به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگرین
شدند و در مراحل پیشآزمون و پسآزمون و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به مقیاس تاکتیکهای
تعارض اشتراس ( 1996 ) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه دو ساعته در جلسات آموزش
رویکرد ارتباطی ستیر 2 بار در هفته شرکت کردند. برای تحلیل دادهها از تحلیل کو واریانس استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد اجرای جلسات بهطور معنیداری توانسته است پرخاشگری کلامی و پرخاشگری
جسمانی گروه آزمایش را کاهش، و توانایی استفاده از مهارت استدلال آنها افزایش دهد. این نتایج پس از
پیگیری یکماهه نیز تایید شد. نتیجه گیری: رویکرد ارتباطی ستیر با افزایش مهارتهای ارتباطی و
کاهش پرخاشگری دختران نوجوان میتواند رابطه والد- فرزندی آنها را بهبود بخشد. بنابراین میتوان آن
را روش موثری برای بهبود روابط والد- فرزندی دانست.
Aim: This research investigated the effectiveness of training based on Stair’s communicative approach، on improving parent-child relationship for teenage girls.
Method: A quasi-experimental method with pre- and post- test design was employed. The statistical population included all female students (N=1850) studying in junior high-schools during the academic year 2008-09 in Tehran’s District 19 of the Ministry of Education’s divisions. From this population، thirty students was selected randomly and assigned to an experimental and a control group، comprising of fifteen individuals each. In the pre-test and post-test both groups completed the Strauss Conflict Tactics Scale (1996). The experimental group participated in eight training sessions، each lasting two hours. The sessions were held twice weekly and training was based on Stair’s communicative approach. Post-test was administered to both groups after the training. Data were analyzed using ANOVA.
Results: Results showed that training significantly decreased the amount of verbal and physical aggression. Further، it was found that reasoning skills significantly improved following post-test. These results were confirmed after a one month follow up.
Conclusion: The Satir communicative approach may be considered an effective method for improving parent-child relationship.
خلاصه ماشینی:
از آن جا که تعارض های مادر- فرزند از جمله مشکلاتی است که والدین هنگام پرورش فرزندان خود با آن مواجه اند و برای حل آن از شیوه ها و روش های مختلفی استفاده می کنند، لذا در این پژوهش اثر رویکرد ارتباطی ستیر بر بهبود رابطه مادر-فرزند مورد مطالعه قرار گرفت تا فرضیه - های زیر آزمون شود.
خلاصه یافته های توصیفی دو گروه در خرده مقیاس های تاکتیک های تعارض (به تصویر صفحه رجوع شود) خطای معیار خرده مقیاس گروه مرحله میانگین انحراف استاندارد میانگین پیش آزمون 19/47 3/48 0/90 آزمایش پس آزمون 13/20 2/05 0/55 پیگیری 12/60 2/38 0/61 استدلال پیش آزمون 18/87 2/70 0/70 گواه پس آزمون 19/67 2/56 0/58 پیگیری 20/40 3/78 0/97 پیش آزمون 12/40 3/25 0/83 آزمایش پس آزمون 7 1/13 0/24 پیگیری 6/13 1/27 0/32 پرخاشگری کلامی پیش آزمون 12/80 2/70 0/70 گواه پس آزمون 13/40 2/56 0/66 پیگیری 14/28 2/64 0/68 پیش آزمون 8/33 1/95 0/50 آزمایش پس آزمون 5/47 0/92 0/24 پرخاشگری پیگیری 6/28 0/63 0/16 جسمانی پیش آزمون 7/53 1/85 0/48 گواه پس آزمون 8/20 2/18 0/56 پیگیری 8/83 1/98 0/51 ١٦ فصلنامه روان شناسی کاربردی / سال ٧/ شماره (٢٨)/ زمستان ١٣٩٢ اثربخشی آموزش رویکرد ارتباطی ویرجینیا ستیر بر ...
در تبیین یافته های حاصل از این پژوهش می توان چنین بیان کرد که رویکرد ستیر رویکردی آموزشی است ، که برای حل مشکلات ارتباطی بین اعضای خانواده به کار می رود.