خلاصه ماشینی:
برنامه انتقادی در این سطح نخست، نظریه پردازان فضیلت ضرورتا ملزم به دفاع از جایگزینی تمام و کمال برای برنامههای نظریات اخلاقی موجود نیستند، بلکه ملتزم به اینند که نشان دهند چرا چنین رویکردهایی به صورت حساب شده از تببین خرسند کننده تجربه اخلاقی، ناتوانند، نقدهای اصلی که از جانب نظریه پردازان فضیلت علیه مخالفانشان مطرح شده است، به شرح زیر است.
برنامة تأسیسی نظریه پردازان فضیلت، در مقام ارائه جایگزین خویش، با این وظیفه مبنایی مواجهاند که باید نشان دهند چگونه و چرا تلقی فضیلت مدار از اخلاق برتر از رقیبهای عمل مدار و وظیفهمدار خویش است.
همینکه مفاهیم ناظر به فضیلت ابزارهای اولیه تحلیل قرار میگیرند، از چه جهانی تجربه اخلاقی بهتر فهمیده میشود؟ در اینجا میتوان میان دو گرایش کلی فرق گذاشت[1] اخلاق فضیلت افراطی میکوشد تا تجربه و حکم اخلاقی را بدون هیچگونه استفادهای از مفاهیم ناظر به وظیفه (یا لااقل با ادعای اینکه این قبیل مفاهیم همیشه از مفاهیم مبناییتر درباره انسانهای خوب ـ برای مثال «اخلاقا درست» را میتوان صرفا به عنوان عمل انجام داده شده از طریق اسوههای اخلاقی تعریف کرد) تبیین کند.
در عین حال اینکه نظریهپردازان اخلاقی دوران معاصر از همه نحلهها، پرسشهای مربوط به شخصیت، فاعلیت و انگیزش را به شیوهای بیسابقه مورد بحث قرار میدهند ـ و اینک واقعبینی و فروتنی بیشتری در میان فیلسوفان معاصر موجود است در این خصوص که نظریه اخلاقی چگونه باید سیر کند و چه کارهایی را باید به طور معقولی انجام دهد ـ نشانه کمی بر توفیق اخلاق فضیلت نیست.
Louden "Virtue Ethics", in Encyclopedia of Philosophy,Ed. کتابنامه Annas, Julia.
Reprinted in Virtues and Vices and Other Essays in Moral Philosophy.
Ethical Theory: Character and Virtue.
The Virtues: Contemporary Essays in Moral Character.