خلاصه ماشینی:
در دوران اخیر، به کارگیری روشهای تحلیل ژانر ارتباطی در جامعه شناسی و روانشناسی اجتماعی صرفا از طریق تغییراتی بنیادین و معین در رویکردها امکانپذیر شده است.
(برگمن، 1985) این پیشرفت ها باعث فراهم آوردن پیشزمینه های روش شناختی برای تحلیل ژانر جامعه شناختی شده اند که از لحاظ پدیدارشناختی به نظریه کنش جهت دار مرتبط است.
با وجود این، کیفیت های از قبل وضع شده ممکن است به جنبه های خاصی از کنش ارتباطی از قبیل نظم چرخش ها (برای مثال در مصاحبه ها) یا عناوین (برای مثال در مکالمه ها درباره برنامه ریزی) محدود شود؛ بنابراین هدف تحلیل ژانر فقط آن اشکال ارتباطی نیست که همچون ژانرهای پیش نمونه از هر نظر ثابت بوده و از لحاظ موقعیت، کارکرد و روش اجرا ساختار تعیین شده و مشخصی دارند مانند مرثیه خوانی های زنان گرجستانی یا تک خوانی های شجره شناسانه پادشاهی بانتو؛ زیرا تحلیل ژانر به تعیین الگوها و اشکال ارتباطی تمایل دارد.
علاوه بر این جنبه های «آیینی» سطح درک موقعیتی دربردارنده ویژگیهایی است که مربوط به سازمان تعاملی کنشهای ارتباطی هستند.
ساختار بیرونی ژانرهای ارتباطی و اقتصاد ارتباطی اگر فرد موقعیت های رو در رو را در نظر بگیرد، ممکن است این واقعیت که ژانرهای ارتباطی به اصطلاح «جزایر در جریان» کنش ارتباطی هستند به آسانی نشان داده شود.
) (1996) Kultur als Text: die anthropologische Wende in der Literaturwissenschaft.
R. (1985) ‘Flüchtigkeit und methodische Fixierung sozialer Wirklichkeit: Aufzeichnungen als Daten der interpretativen Soziologie’, in W.
Hartman (eds), Entzauberte Wissenschaf: Zur Relativit?t und Geltung soziologischer Forschung.
(eds) (1999) Kommunikative Konstruktion von Moral.