خلاصه ماشینی:
"ایتالیا و سبک باروک در اواخر قرن پانزدهم و در طول قرن شانزدهم،هنرمندان ایتالیایی بر آرا و آرمانهای کلاسیک و انسانی رنسانس صحه گذاشتند و لئوناردو داوینچی و میکلانژ خالق طرحهایی بودند که گاه واژه کاریکاتور بر آنها اطلاق میشد،هرچند که این نوع تصاویر بیشتر مضحک به نظر میرسند.
این آکادمی که توسط عموزادهی آنیباله یعنی لودوویکو تأسیس شده بود،در تاریخ هنر مغربزمین،نخستین مؤسسه در نوع خود به شمار میرود نخستین رکن فعالیت آکادمی بولونیا این بود که هنر را میتوان یاد داد(شالودهی هرگونه فلسفه آکادمیک هنر)و موضوعات تدریس باید شامل سنتها،هنر کلاسیک و دوره رنسانس به علاوهی مطالعه اندامهای بدن و نقاشی از روی مدل زنده باشد.
گنزی در شمار نخستین کاریکاتوریستهای حرفهای بود که آثارش به شکل گراور به طور گستردهای انتشار یافت و سبک برجسته او انعکاس وسیعی در خارج از ایتالیا بهویژه در انگلیس (به تصویر صفحه مراجعه شود) نزد رولاندسون (Rowlanson) و در فرانسه نزد ریوالز (Rivalz) داشت.
در مسافرتهایی که به لندن داشت بینوایی زحمتکشان را از نزدیک مشاهده و لمس کرد و به این ترتیب تلخی تصاویرش تصویر 107 هنری دمیه صلح،شرحی بر رویدادهای ساده،از مجله چاریواری،1871 لیتوگراف اگرچه آثار اخیر دمیه هنوز هم کاریکاتور محسوب میشد،معذالک،طرحهای وی اکنون از مضامین انتزاعی چون جنگ،صلح،مسابقه تسلیحاتی،و فرانسه و پروس برخوردار بود.
طرحهایی که توسط هنرمندانی همچون گول برانسون و توماس تئودرهاین کشیده میشد،در مسیر سنت مهم طنز ترسیمی آلمان قرار داشت که ریشه آن در طراحی کاریکاتور قرن شانزدهم در این کشور بود."