چکیده:
اسناد و الواح به دست آمده از شهرهای میان رودان، از وجود تجارتخانه های بزرگی آگاهی می دهند که به انواع فعالیت های تجاری و اقتصادی اشتغال داشتند. تجارتخانه هایی که بایگانی آنها، پرتو تازه ای بر چیرگی پارسیان بر میان رودان، واگذاری زمین ها به پارسیان، ایجاد تیول های نظامی یا زمین های خدمت، همکاری میان بنگاه های اقتصادی بابل و پارسیان، دریافت انواع گوناگون مالیات ها و غیره می اندازند. تجارتخانه اگیبی، مهمترین تجارتخانه ای است که از زمان پادشاهی بابلی نو تا پایان پادشاهی داریوش بزرگ، نقشی فعال در اقتصاد منطقه بر عهده داشت. سازمان مالیاتی هخامنشی، اجاره داری زمین ها، پرداخت انواع گوناگون مالیات ها و تجارت، مهمترین عرصه هایی بودند که اگیبی ها در آنها فعالیت داشتند. مساله اصلی این نوشتار، بررسی نقش خانواده اگیبی در سازمان مالیاتی و اقتصاد هخامنشیان است.
Documents and tablets from cities located in Mesopotamia acknowledge huge firms which were engaged in different business and economic activities. Firms whose archives draw light on Persian conquest of Mesopotamia، land allocation to Persians، forming military bailiwicks، cooperation among enterprises of Babylon and Persia، taking different kinds of tax، and so on. Agibi firm is the most significant firm that played an active role in the economy of the region، from the kingdom of neo-Babylonian to the kingdom of Darius the Great. Achaemenid tax organization، land tenure، paying a variety of taxes، and business were the most important fields that Agibis were engaged in. The main goal of this article is to investigate the role of Agibi`s family in tax organization and economy of Achaemenids.
خلاصه ماشینی:
پایه و اساس بنگاه اقتصادی اگیبی بر تجارت کالا نهاده شده بود و نخستین نسل از خانواده اگیبی، به رهبری شولیه، فعالیت اقتصادی خود را با فراهم نمودن محصولات کشاورزی، مواد خوراکی و غذایی برای همه صنعتگران، هنرمندان و کارگرانی که در پرستشگاهها یا کاخهای شاهان در عصر نبوکدنزر و نبونید کار میکردند، آغاز کرده بود ( Abraham, 2004: 11-12; Wunsch, 2007: 236).
همچنین اسناد نشان میدهند که پرداختها به صورت جنسی بودند؛ اما اسناد زمان داریوش اشاره دارند که دارندگان این امتیازات، برخی از تعهدات خود را به صورت نقره میپرداختند که در واقع، به این معنی است که شاهنشاهی نیز پرداخت به نقره را مفیدتر میدانست (بریان، 1381: 1/ 764-763) میزان معمول ایلکو برای یک شهروند از طبقه بالای جامعه، گویا بین نیم مینا تا یک مینا نقره در سال بودهاست (Jursa, 2007: 89).
سه سند از زمان داریوش در دست است که گزارش میدهند مردوک- ناصر- اپلی، مقداری نقره برای انجام کار اجباری مانند انتقال روغن و آرد به وسیله قایق به بابل و به کارگیری کارگران پرداخت کرده یا کسانی را اجیر کرده تا از سوی وی کار کنند ( Abraham, 2004: 36; Jursa, 2007: 73-78).
"Sons and Descendants; A Social History of Kin Groups and Family Names in the Early Neo- Babylonian Period", Culture and History of the Ancient Near East, VOLUME 43, Leiden.
"The Neo-Babylonian Text from the Persepolis Fortification", Journal of Near Eastern Studies, Vol. 43, No. 4, pp.